Kategoria: Szkolenia

Archive Posts Listed On This Page
  • Home
  • Archive by category "Szkolenia"
admin 22 listopada 2017

Menedżer personalny

Psychologia języka

Menedżer personalny

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Program rozwoju dla R&D

Psychologia języka

Program rozwoju dla R&D

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Program rozwoju dla B2C

Psychologia języka

Program rozwoju dla B2C

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Program rozwoju dla B2B

Psychologia języka

Program rozwoju dla B2B

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Program rozwoju dla kierowników

Psychologia języka

Program rozwoju dla kierowników

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Program rozwoju dla menedżerów

Psychologia języka

Program rozwoju dla menedżerów

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Komunikacja z pacjentem

Ludzka twarz i reputacja placówki

Komunikacja z pacjentem

Choroba, frustracja, lęk, cierpienie – ćwiczenia dla personelu medycznego

Kontekst

Nasze szkolenie z zakresu komunikacji z pacjentem realizujemy najczęściej w następujących sytuacjach:

  • System Ochrony Zdrowia. Pacjenci codziennie doświadczają konsekwencji deficytowego charakteru Systemu Ochrony Zdrowia. Umowy na świadczenie usług, punkty i koszyki nie są i nigdy nie będą dostosowane do ich potrzeb. Personel medyczny znajduje się w takim miejscu systemu, w którym napięcie jest największe – tam, gdzie wymagania i oczekiwania pacjentów spotykają się z dostępnymi zasobami i możliwościami finansowymi. W trakcie szkolenia zwracamy szczególną uwagę na rozwój umiejętności komunikacyjnych, które pozwolą na efektywne funkcjonowanie w trudnych warunkach pracy w Ochronie Zdrowia.
  • Skargi i zażalenia. Nasze szkolenie realizujemy także, gdy w firmie pojawia się większa niż zazwyczaj ilość skarg i zażaleń formułowanych przez pacjentów. Kłótnie w rejestracji, nieporozumienia w gabinetach oraz opinie i komentarze na temat obsługi formułowane w poczekalni mają bezpośredni wpływ na ilość pacjentów placówki i jej reputację. W takich sytuacjach celem naszego szkolenia jest przede wszystkim rozwój umiejętności słuchania i radzenia sobie z obiekcjami i zastrzeżeniami.
  • Osoby bez doświadczenia w obsłudze pacjenta. Gdy w szkoleniu uczestniczą osoby, które dopiero rozpoczynają swoją pracę w obsłudze pacjenta – na sali szkoleniowej słyszymy proste błędy. Pojawiają się wypowiedzi zawierające dużą liczbę zaprzeczeń, konstrukcji warunkowych lub odwołań do przepisów i regulaminów. W takiej sytuacji w większym stopniu koncentrujemy się na wytrenowaniu najbardziej podstawowych umiejętności komunikacyjnych, eliminujemy „nie”, „niestety”, „ale”, „dlaczego”.
  • Utrata szansy sprzedaży kolejnej i dodatkowej. Zarządzanie placówką ochrony zdrowia jest nieodzownie związane z koniecznością utrzymania określonej liczby deklaracji i/lub sprzedaży usług. Coraz częściej Zakłady Opieki Zdrowotnej posiadają podobną infrastrukturę, sprzęt i specjalistów. Różnice pojawiają się w obszarze jakości obsługi pacjenta. W czasie szkolenia pomagamy w rozwoju umiejętności komunikacyjnych, które wspierają budowanie wizerunku i marki Państwa firmy.
Program

Wybrane zagadnienia, które realizujemy w trakcie szkolenia z zakresu komunikacji z pacjentem:

  • Nawiązywanie kontaktu. Zdarza się, że w trakcie szkolenia z personelem medycznym obserwujemy takie zachowania jak np. unikanie kontaktu wzrokowego, jednostajny ton głosu, usztywniona mimika twarzy czy bezosobowy styl wypowiadania się. W tej części szkolenia doskonalimy umiejętności, które mają wpływ na automatyczną ocenę, jaką formułują pacjenci na temat Państwa pracowników w ciągu pierwszy 20 s. kontaktu. Ten krótki czas, może przesądzić o tym czy zdobędą oni zaufanie rozmówców. Jeżeli zostaną zakwalifikowani, jako osoby dobre i empatyczne wszystko, co powiedzą będzie odbierane na poważnie i z szacunkiem.
  • Słuchanie małych historii Część uczestników naszych szkoleń praktycznie natychmiast po przywitaniu pacjenta rozpoczyna formułowanie dla niego możliwie największej ilości propozycji i rozwiązań. W takich sytuacjach pacjent najczęściej nie może przekazać im swojej „małej historii”. W konsekwencji rozmowa, która miała skończyć się bardzo szybko przeradza się w dyskusję na argumenty, a czasami kończy pretensjami i oskarżeniami. Trening umiejętności uważnego słuchania skoncentrowanego na rozwiązaniach pozwala uniknąć przedłużających się rozmów i umożliwia trafne formułowanie rozwiązań dopasowanych do potrzeb i oczekiwań pacjenta.
  • Rozpoznawanie i nazywanie uczuć i emocji pacjentów. Personel medyczny na co dzień ma kontakt z bardzo silnymi emocjami pacjentów. Brak miejsca w kolejce, przewlekły ból i cierpienie, poczucie bezradności, osamotnienia i niesprawiedliwości może zostać skwitowane krótkim „poproszę skierowanie”. W takich sytuacjach pacjenci najczęściej czują się nierozumiani, niesłuchani i lekceważeni a w konsekwencji denerwują się, rozpoczynają dyskusje bądź domagają się rozmowy z kierownikiem. Na tym etapie szkolenia zwracamy szczególną uwagę na rozpoznawanie i nazywanie stanów emocjonalnych pacjentów.
  • Formułowanie rozwiązań i/lub wykonywanie zabiegów. Najczęstszymi błędami popełnianymi na tym etapie obsługi są: przekazywanie pacjentowi niepełnej, niekonkretnej lub nieprawdziwej informacji. W trakcie symulacji rozmów i zabiegów zdarzają się sytuacje, w których pacjent jest zaskakiwany dotykiem lub ukłuciem, czasami w trakcie zabiegu towarzyszy mu wyłącznie cisza lub polecenie „proszę się nie bać”. W czasie zajęć pomagamy uczestnikom zmienić nawyki komunikacyjne w taki sposób, aby ich rozmówca z wyprzedzeniem dowiedział się, co go czeka oraz poczuł się na tyle bezpiecznie i komfortowo, na ile jest to możliwe.
  • Radzenie sobie z pretensjami, zastrzeżeniami i oskarżeniami. W trakcie zajęć często spotykamy się z pytaniami - jak poradzić sobie z „trudnym pacjentem”?. Nie wdrażamy standardów obsługi pacjenta w postaci skryptów rozmów w rozbiciu na kroki. Uważamy, że rozwiązaniem nie są procedury czy regułki tylko odpowiednio przygotowani ludzie. Dlatego na szkoleniu ćwiczymy z uczestnikami zastosowanie konkretnych umiejętności komunikacyjnych takich jak np.: parafraza, nazywanie potrzeb czy odzwierciedlanie.
  • Radzenie sobie w sytuacji kryzysowej (zagrożenie zdrowia i życia). Niektórzy uczestnicy naszych szkoleń podczas zajęć przywołują sytuacje, w których mieli do czynienia z pacjentem agresywnym, zagrażającym zdrowiu i życiu. Gdy stykamy się z groźbami, wulgaryzmami lub agresją fizyczną pojawia się duży stres. Nie ma czasu na zastanowienie się i przemyślane działanie. Cześć szkolenia z zakresu obsługi pacjenta przeznaczamy na rozwój umiejętności radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych.
  • Zakończenie rozmowy. Podczas symulacji i ćwiczeń uczymy zwrotów i wyrażeń, które gwarantują, że pacjent na zakończenie rozmowy otrzyma konkretną i pełna informację na temat dalszych kroków swojego postępowania.
Metody

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Analiza wypowiedzi

System Kodowania Wypowiedzi Whitefox powstał na podstawie analizy ponad 3000 transkrypcji nagranych w czasie sesji AC/DC ćwiczeń i symulacji. Obejmuje 152 formy językowe. W czasie zajęć ćwiczmy zwroty i wyrażenia, które wspierają zdobywanie informacji oraz budują poczucie bycia słuchanym i rozumianym. Uwrażliwiamy uczestników na słowa oraz konstrukcje gramatyczne, które wiążą się z wywoływaniem negatywnych emocji.

Analiza ekspresji mimicznych

Rozmowy w czasie obsługi pacjenta trwają zwykle od kilku sekund do kilku minut. W tak krótkich interakcjach społecznych nasza mimika ma jeszcze większe wpływ na emocje naszych rozmówców. W czasie szkolenie uczymy uczestników rozpoznawania 7 emocji podstawowych (radości, smutku, lęku, gniewu, zaskoczenia, pogardy i wstrętu) oraz ćwiczmy techniki monitorowania i kontrolowania własnej ekspresji mimicznej. Do ćwiczeń wykorzystujemy dedykowane rozpoznawaniu ekspresji twarzy programy komputerowe.

Psychologiczne modele rozwoju człowieka dorosłego

Whitefox specjalizuje się w analizie języka charakterystycznego dla poszczególnych etapów rozwoju człowieka dorosłego. Śledząc ulubione konstrukcje gramatyczne, zwroty i słowa opisujemy logikę działania osoby, z którą pracujemy. W czasie zajęć pomagamy uczestnikom odkryć na czym najczęściej koncentruje się ich uwaga, myśli, emocje i działania. Zauważenie i nazwanie preferowanych postaw i schematów działania jest najczęściej punktem wyjścia do przekroczenia wynikających z nich ograniczeń.

Trening zachowań

Szkolenie ma charakter praktyczny. Nie posługujemy się slajdami. Zajęcia polegają niemal wyłącznie na wykonywaniu ćwiczeń i symulacji. 100% ćwiczeń wykorzystywanych w czasie treningów osadzona jest w kontekście medycznym.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Kreatywność

Dekonstrukcja założeń i nowe pomysły

Kreatywność i innowacje

Analogia, Losowość, Dekompozycja, Zmysły, Zespół

Kontekst

Szkolenie z zakresu kreatywności realizujemy w formie warsztatu (kontekst pracy uczestników) połączonego z treningiem umiejętności (ćwiczenie konkretnych technik myślenia kreatywnego).

  • Nowe produkty i usługi. Nasze szkolenie może zostać ukierunkowane na tworzenie i kreowanie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych. Zastosowane w tym wypadku ćwiczenia i techniki są powiązane bezpośrednio z konkretnymi produktami i/lub usługami stosowanymi przez klienta (ważna część warsztatu odbywa się w dziale R&D lub laboratoriach). Celem szkolenia staje się w tej sytuacji zburzenie starych założeń dotyczących rynku oraz wypracowanie nowych nieznanych jeszcze połączeń i kombinacji dostępnych technologii i zasobów.
  • Nowe strategie komunikacji i sprzedaży. Warsztat kreatywny może dotyczyć także wypracowania nowych strategii rywalizacji z konkurencją. Weryfikacji poddane zostają w tej sytuacji dotychczasowe formy i sposoby komunikacji z rynkiem oraz procesy sprzedaży i dystrybucji. Celem szkolenia staje się w tej sytuacji nazywanie szans rynkowych i możliwości, których nikt jeszcze nie odkrył lub zostały one przeoczone/zlekceważone.
  • Nowe formy organizacji. Celem szkolenia sprofilowanego na doskonalenie operacyjne jest wypracowanie innowacji z zakresu kluczowych dla firmy procesów biznesowych. Zastosowane ćwiczenia i techniki umożliwiają nazywanie i weryfikację kluczowych założeń, rutyn i zwyczajów organizacyjnych. Nowe spojrzenie pomaga odkryć i nazwać luki oraz możliwe do przeprowadzenia zmiany, które będą stanowiły istotną przewagę konkurencyjną.
  • Dekonstrukcja starych założeń. Zdarza się, że cel szkolenia z zakresu kreatywnych technik myślenia nie zostaje doprecyzowany. Uczestnicy oczekują w tej sytuacji inspiracji, nowego impulsu do pracy, chcą nauczyć się myśleć i działać poza szablonem, którym są już zmęczeni. W tym wypadku koncentrujemy się na ćwiczeniach i technikach, które w największym stopniu dekonstruują sposób myślenia i mogą być zastosowane w różnych kontekstach działania.
Program

W czasie szkolenia, niezależnie od jego ukierunkowania, wykorzystujemy ćwiczenia i techniki z następujących zakresów:

  • Analogie i metafory. Myślenie poprzez porównania i symulacje umożliwia odnalezienie rozwiązań, które choć zostały już zastosowane w innej dziedzinie/obszarze nie są jednak wykorzystywane do rozwiązania naszego problemu lub osiągnięcia celu, na którym nam zależy. (np. w sytuacji problemowej: P1. Wyobraź sobie, że problem z Twoim produktem jest jak fikcyjny problem X, P2. Wymyśl teraz fikcyjne rozwiązanie dla problemu X, P3. Jakie byłoby rzeczywiste rozwiązanie Twojego problemu jeśli poprzez analogię skorzystałbyś z pomysłu wykorzystanego w fikcyjnym rozwiązaniu problemu X, itd.),
  • Przypadek i losowość. (Alfabet, Słownik, itd.) – techniki z tego zakresu gwarantują budowanie szerokich/odległych skojarzeń, które są podstawą oryginalnych i innowacyjnych pomysłów,
  • Dekompozycja struktury. Dzielenie na składniki i elementy pomaga najczęściej w odnajdywaniu nowych niestandardowych połączeń, kombinacji i zestawień (Pytania Quintinialusa, Kwiat Lotosu, Morfologia atrybutów, cech, potrzeb, funkcji i procesów, itd.; np. P1. Wypisz wszystkie elementy składowe Twojego produktu, P2. Wypisz wszystkie możliwe rodzaje poszczególnych składowych, P3. Stwórz tabelę możliwych kombinacji i znajdź produkty, o których dotychczas nie pomyślałeś)
  • Zmysły. (mapy myśli, schematy i diagramy, dotyk, smak, ruch itd.) – techniki z tego zakresu rozszerzają logiczno-abstrakcyjną analizę sytuacji i poprzez użycie różnych modalności zmysłowych umożliwiają odnalezienie niedostrzeganych wcześniej związków i relacji (relacje między pojęcia vs relacje przestrzenne, itd.),
  • Burza mózgów. Techniki z tego zakresu ukierunkowane są na umiejętne wykorzystanie różnic w funkcjonowaniu naszych umysłów oraz dostępnych dla nich wiedzy i informacji (np. Reguła Aleksa Osborna – w pewnym momencie pracy grupy ilość pomysłów przechodzi w ich jakość, odwrotna burza mózgów (np. Co zrobić/zmienić aby klient na pewno nie kupił tego produktu? Zadając to pytanie dowiemy się najczęściej na czym klientowi zależy najbardziej).

Przytoczone powyżej przykłady są najprostszymi i najbardziej klasycznymi technikami kreatywnego myślenia. W czasie szkolenia uczymy rozwiązań, które choć wielokrotnie nie są bardziej złożone mają szersze i bardziej użyteczne zastosowanie.

Metody uzupełniające

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Historia rozwoju mowy i języka

Whitefox specjalizuje się w psychologii i filozofii języka – nazywanie i opisywanie form wypowiedzi za którymi kryją się myśli i założenia jest naszą pasją. Z perspektywy kreatywności szczególnie istotne naszym zdaniem są antropologiczne początki nazywania i myślenia. Uważamy, że język jest przede wszystkim narzędziem działania w świecie. Może być skuteczny lub nieskuteczny. Upieranie się, że mam rację, ponieważ to co mówię to prawda – może być wielokrotnie poważną barierą dla niestandardowego i oryginalnego myślenia. Przedstawiając Państwu początki rozwoju języka i mowy chcemy pokazać, że twórczość pojawia się tam, gdzie jest szacunek dla języków równoległych – w których to samo zjawisko opisywane jest z różnych perspektyw. Istotne jest jednak nie to kto ma rację, a co z tego wynika.

Zachodnia filozofia rewolucji naukowych

Arystoteles, Kopernik, Newton, Kant, Einstein – to przykłady największych umysłów, które zmieniły naszą kulturę i cywilizację. Każdy z nich miał odwagę spojrzeć na świat w nowy, obcy do innych sposób. Każdy z nich stworzył własny język i pojęcia, aby opisać to, co zauważył. W czasie szkolenia, zachowując zdrowe proporcje, co do porównań z umysłami gigantów, staramy się przedstawić (jako dodatkową inspirację) ich logikę i sposób działania, aby jak najwięcej nauczyć się od tych, którzy niewątpliwe są mistrzami zmiany i kreatywności.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Wystąpienia publiczne

Budowanie marki i sprzedaż

Wystąpienia publiczne

500 najlepszych wystąpień TED, storytelling, 18 minut

Kontekst

Nasze szkolenie z zakresu wystąpień publicznych realizujemy najczęściej w następujących sytuacjach:

  • Targi i konferencje. Nasze szkolenie adresujemy do wszystkich osób, które po zakończeniu kolejnej konferencji czy targów zastanawiają się nad tym, czy zainwestowany czas i pieniądze przełożyły się na oczekiwane rezultaty. Poważne problemy pojawiają się wówczas, gdy uwaga tych osób skoncentrowana jest przede wszystkim na przygotowaniu „infrastruktury” tj. profesjonalnej prezentacji lub zaprojektowaniu wyróżniającego się stoiska wyposażonego w atrakcyjne gadżety. W czasie szkolenia doskonalimy umiejętność „mówienia do grupy osób” w taki sposób, aby po zakończeniu rozmów pojawił się konkretny zwrot z inwestycji – najlepiej w postaci zdobytych kontaktów i umówionych spotkań handlowych.
  • Eventy. Uczestnicy naszych szkoleń biorą udział w różnego rodzaju wydarzeniach, na których spotykają się z klientami, dostawcami i partnerami biznesowymi. Czasami wiąże się to z koniecznością, aby „powiedzieć kilka słów”. Wtedy najczęściej popełniamy proste błędy, opowiadamy banały, zanudzamy słuchaczy ofertą lub technicznymi szczegółami naszych produktów. Nasze działanie koncentruje się w takich sytuacjach na ćwiczeniu umiejętności przygotowania wystąpienia, które zaciekawi naszych odbiorców.
  • Spotkania firmowe. Zdarza się, że szkolenie jest dedykowane osobom, które odpowiadają za pracę innych osób. Zarówno menedżerowie, kierownicy projektów jak i przedstawiciele handlowi bywają postawieni przed koniecznością wygłoszenia krótszego bądź dłuższego wystąpienia do swoich pracowników lub zleceniobiorców. Jak omówić plan ważnego projektu? Jak przedstawić handlowcom nowe produkty? W czasie zajęć doskonalimy umiejętności, które mają kluczowe znaczenie w momentach, kiedy potrzebujemy skupić uwagę słuchaczy.
Program

Wybrane zagadnienia, które realizujemy w trakcie szkolenia z zakresu wystąpień publicznych:

  • Mówienie o sobie. Bardzo wielu z nas ma trudności z mówieniem o osobistych zainteresowaniach i doświadczeniach. Kiedy pojawia się stres, napięcie lub trema związane z wystąpieniem publicznym często wybór pada na „bezpieczne tematy” tj. omawianie profilu firmy, jej zakresu działania, katalogu produktów. Nie ryzykujemy i nie jesteśmy autentyczni - boimy się negatywnej oceny publiczności. Celem treningu jest zdobycie umiejętności przygotowania i wygłoszenia wystąpienia, które bezpośrednio nawiązuje do naszych wartości, postaw oraz pasji.
  • Opowiadanie historii. Badania neuropsychologów z wykorzystaniem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) oraz elektroencefalografu (EEG) wykazały, że gdy w rozmowie pojawia się opowieść - fale mózgowe odbiorców synchronizują się z falami mózgowymi nadawcy. Historie są z nami od początków naszej komunikacji, są starsze niż pismo. Ważna część szkolenia dotyczy rozwijania umiejętności konstruowania takiego przekazu, który ma potencjał uruchamiania „synchronizacji”.
  • Zadawanie pytań i odpowiadanie na pytania. W tej części szkolenia uczymy prowadzenia wystąpienia publicznego w formie zwyczajnej rozmowy. Pomagamy formułować pytania, które zaangażują uczestników w dyskusję oraz podpowiadamy jak komentować wypowiedzi słuchaczy. W czasie ćwiczeń i symulacji pokazujemy sposoby radzenia sobie z uwagami, „zaczepkami” i krytyką.
  • Nowość i zaskoczenie. Praktycznie wszyscy uczestnicy naszych szkoleń choć raz brali udział w konferencji czy targach. Zazwyczaj są w stanie przypomnieć sobie tylko kilka prezentacji. Pamiętają je, ponieważ nauczyli się w ich trakcie czegoś nowego lub coś ich zaskoczyło. W czasie treningu zwracamy szczególną uwagę na to, aby każde przygotowywane wystąpienie przekazywało nowe, nieznane i ciekawe dla odbiorców informacje.
  • Poczucie humoru. Najpopularniejsze wystąpienia na platformie TED osiągają oglądalność powyżej 10 mln odsłon. Jednym z kluczowych elementów, który łączy 500 najczęściej odtwarzanych prelekcji, jest humor. To dzięki niemu przekaz wydaje się nam świeży i nowatorski. W trakcie treningu podpowiadamy, jak stworzyć „luźną atmosferę” wystąpienia i zaplanować momenty rozbawienia słuchaczy.
  • 18 minut. Bardzo wielu z nas ma trudności z przedstawieniem swojej prezentacji w ustalonych ramach czasowych. Część z nas za każdym razem „rozgaduje się” i przedłuża powodując frustrację zarówno u organizatorów jak i następnych prelegentów. Część przyspiesza z każdym slajdem, kończy o wiele za szybko i zdziwiona nie wie, co zrobić. Celem treningu jest zdobycie umiejętności kontrolowania czasu swojej wypowiedzi zgodnie z ustalonym harmonogramem.
  • Zaangażowanie zmysłów Na tym etapie szkolenia doskonalimy wykorzystywanie różnych form prezentacji: od slajdów, multimediów i flipchart’a do rekwizytów angażujących zmysły słuchaczy. W czasie zajęć pokazujemy uczestnikom skutki i konsekwencje używania klasycznej prezentacji PowerPoint zawierającej tekst, zdjęcia, tabelki i wykresy.
Metody

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Analiza wypowiedzi

System Kodowania Wypowiedzi Whitefox powstał na podstawie analizy ponad 3000 transkrypcji nagranych w czasie sesji AC/DC ćwiczeń i symulacji. Obejmuje 152 formy językowe. W czasie zajęć ćwiczmy zwroty i wyrażenia, które wspierają budowanie sympatii oraz powodują utrzymanie i skupienie uwagi słuchaczy. Zwracamy uwagę na słowa oraz konstrukcje gramatyczne, które w bezpośredni sposób wiążą się z wywoływaniem negatywnych emocji (awersja, niechęć, antypatia).

Analiza ekspresji mimicznych

W trakcie wystąpień publicznych naszą twarz obserwuje od kilkunastu do nawet ponad kilkuset osób. W czasie szkolenia uczymy uczestników rozpoznawania 7 emocji podstawowych (radości, smutku, lęku, gniewu, zaskoczenia, pogardy i wstrętu) oraz ćwiczmy techniki monitorowania i kontrolowania własnej ekspresji mimicznej. Do ćwiczeń wykorzystujemy dedykowane rozpoznawaniu ekspresji twarzy programy komputerowe.

Rozpoznawanie logiki działania odbiorców wystąpienia

Whitefox specjalizuje się w analizie języka charakterystycznego dla poszczególnych etapów rozwoju człowieka dorosłego. W trakcie zajęć uczymy rozpoznawać logikę działania odbiorców wystąpienia na podstawie tego, jak formułują oni pytania i jakich konstrukcji językowych, zwrotów i słów wówczas używają. Umożliwia to uniknięcie niepotrzebnych dyskusji i ułatwia formułowanie odpowiedzi i komentarzy.

Trening zachowań

Szkolenie ma charakter warsztatowy. Część wykładowa ograniczona jest do minimum. Nie posługujemy się slajdami. Zajęcia polegają niemal wyłącznie na wykonywaniu praktycznych ćwiczeń i symulacji. W części ćwiczeń wykorzystujemy nagrania wideo.

Czytaj dalej
admin 22 listopada 2017

Radzenie sobie ze stresem

Energia do pracy i koncentracja uwagi

Radzenie sobie ze stresem

przemęczenie, wyczerpanie, stany depresyjne, wybuchy złości, milczenie

Kontekst

Nasze szkolenie z zakresu radzenia sobie ze stresem realizujemy w następujących kontekstach:

  • Trudne warunki pracy. Stres jest uogólnioną reakcją fizjologiczną organizmu na sytuację zagrożenia i/lub przeciążenia. Osoby delegowane na szkolenie z zakresu radzenia sobie ze stresem często narażone są w swojej pracy na: wykonywanie przez wiele godzin dziennie i pod presją czasu zadań wymagających maksymalnego skupienia, codzienne kontakty z dziesiątkami lub setkami klientów i współpracowników, konieczność radzenia sobie z silnymi negatywnymi emocjami swoich rozmówców (gniew, lęk, smutek i cierpienie).
  • Odpowiedzialność menedżerska. Nasze szkolenie w sposób szczególny dedykowane jest dla zespołów menedżerskich. Podejmowanie decyzji obarczonych trudnym do określenia ryzykiem oraz odpowiedzialność za losy innych to jedne z najsilniejszych czynników stresogennych. Brak umiejętności radzenie sobie z poczuciem zagrożenia i wrogością ze strony innych prowadzi do poważnych chorób fizycznych (zawał, wylew. nowotwór) oraz psychicznych (depresja, nerwica, zaburzenia empatii – psychopatia, borderline, narcyzm).
  • Kłopoty z koncentracją uwagi. Czasami powodem zgłoszenia się na szkolenie z zakresu radzenia sobie ze stresem są narastające trudności z koncentracją uwagi. Ciągłe rozdrażnienie, rozkojarzenie, poczucie wyczerpania i zmęczenia to pierwsze sygnały wypalenia. Brak wiedzy i umiejętności radzenia sobie z tymi stanami może prowadzić do trudnych do odwrócenia konsekwencji.
  • Spóźnienia, nieobecności, zwolnienia lekarskie, problemy psychiczne. Poważne trudności w radzeniu sobie z smutkiem, gniewem i lękiem objawiają się też częstą nieobecnością w pracy – oficjalnie przyczyny takich absencji tłumaczone są w bardzo różny sposób – w praktyce pracownik, wielokrotnie bez wcześniejszych ustaleń informuje, że po raz kolejny potrzebuje urlopu, którego nie był w stanie zaplanować.
Program

Współczesna psychologia posługuje się pojęciem “hardiness” tj. twardości psychicznej. Ludzi, którzy posiadają tę dyspozycję charakteryzują trzy umiejętności: definiowanie ważnych dla nich celów osobistych, nazywanie i mówienie o swoich potrzebach i emocjach, traktowanie trudnych wydarzeń jako okazji i szans do rozwoju. W czasie naszych szkoleń uczymy ćwiczeń i metod, które pomagają odkrywać własne potrzeby i motywacje, radzić sobie z trudnymi emocjami (gniew, smutek, lęk), obiektywizować konkretne wydarzenia odnosząc je do złożonej osobistej historii.

Wybrane zagadnienia:

  • Stres i jego konsekwencje - teoria. Na początku szkolenia przedstawiamy uczestnikom teorie i badania dotyczące stresu fizjologicznego i psychologicznego. W sposób szczególny koncentrujemy się na przedstawieniu przyczyn i konsekwencji utrzymywania organizmu w stanie podwyższonej gotowości do obrony. Zrozumienie dynamiki tego procesu w istotny sposób pomaga w prawidłowym wykonaniu ćwiczeń, realizowanych w dalszej części zajęć.
  • Ewaluacja wyczerpania. Ważnym elementem naszego szkolenia jest także ocena stopnia własnego wyczerpania. Stosowane testy weryfikują m. in.: ilość realizowanych i nieukończonych zadań i zobowiązań, ilość złożonych innym niewykonanych obietnic, ilość i zakres przeżywanych konfliktów, ilość godzin snu i jego jakość, ilość i jakość spożywanych w ciągu dnia posiłków. Określenie czynników, które w największym stopniu przyczyniają się do naszego przeciążenie i przemęczenie, pozwala uczestnikom szkolenia zbudować indywidualny program redukcji stresu.
  • Moje narracje. Kiedy przeżywamy trudności, problemy czy kryzysy tworzymy w swojej głowie negatywne opowieści i historie o tym, co się stało i co teraz będzie. Konkluzje tych opowiadań są najczęściej bardzo podobne: ja jestem do niczego (zły/winny), inni są do niczego (skrzywdzili mnie), świat jest ponurym i wrogim miejscem (trzeba myśleć przede wszystkim o sobie). W czasie szkolenia uczymy wykonywania ćwiczeń, które dekonstruują takie opowieści i pozwalają zobaczyć swoją historię jako złożoną i skomplikowaną – w której doświadczenia trudne (cierpienie, krzywda, osamotnienie) mieszają się ze zdarzeniami, w których przeżywamy radość i bliskość z innymi.
  • Optymizm - ćwiczenia ze SMOK-ami (Sytuacja - Myśl - Ocena - Konsekwencje). W czasie szkolenia staramy się przekonać uczestników, że optymizm można trenować za pomocą bardzo konkretnych ćwiczeń. Nasze pesymistyczne nastawienie wykształca się w sytuacji, kiedy od ważnych dla nas osób słyszymy, że nasz sukces to przypadek, dotyczy tylko jednej dziedziny i nie ma w nas nic co sprawi, że miałby się powtórzyć, natomiast każda porażka to wyłącznie nasza wina, świadczy o tym, że będziemy mieli trudności także w innych sprawach i generalnie to się już nie zmieni. Jeżeli doświadczyliśmy takiego „mówienia” od naszych rodziców i bliskich w dzieciństwie, w życiu dorosłym możemy się nadmiernie zamartwiać, bać się i niepokoić o wszytko, możemy mieć kłopoty ze snem i rezygnować z ważnych dla nas szans na odniesienie sukcesu. Będziemy mniej odporni na stres.
  • Ćwiczenia uważności i koncentracji uwagi. Trening uważności jest najważniejszą podstawą merytoryczną całego szkolenia. Nie znamy bardziej skutecznej metody redukcji stresu, choć dla części osób same ćwiczenia są nieco dziwne, czasami niezrozumiałe. Z tego powodu naszym celem w trakcie szkolenia jest zapoznanie uczestników wyłącznie z podstawami tej metody (strategiczne znaczenie umiejętności „bycia tu i teraz”) oraz przeprowadzenie kilku prostych i zrozumiałych ćwiczeń.
Metody

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Psychologiczne modele rozwoju człowieka dorosłego

Efektywność radzenia sobie ze stresem zależy w bardzo dużym stopniu od przyjmowanej przez nas ogólnej logiki działania. Nasilone poczucie zagrożenia i konieczność obrony przeżywają najczęściej osoby „zależne”, które z lęku starają się za wszelką ceną uniknąć zadań związanych z ryzykiem oraz osoby energiczne i sumienne, które podejmują się zbyt dużej ilości zadań i z powodu presji zdarzeń nie potrafią być „tu i teraz” – nieustannie się spieszą i niemal zawsze przeżywają poczucie winy, że nie zrobiły jeszcze tylu ważnych dla innych rzeczy. W czasie szkolenia umożliwiamy wykonanie testów i zadań, które pomagają określić własną preferowaną logikę działania.

Ćwiczenia terapii narracyjnej i poznawczo-behawioralnej

W czasie szkolenia wykorzystujemy ćwiczenia, które stosowane są w czasie warsztatów terapeutycznych. Nigdy jednak nie prosimy uczestników o omawianie ich wyników na forum grupy. Naszym celem jest wytrenowanie umiejętności wykonywania poszczególnych ćwiczeń, aby później można było je wielokrotnie powtarzać samodzielnie w sytuacji trudności i kryzysu.

Ćwiczenia uważności

Trening uważności opracowany przez Jona Kabat-Zinna od ponad 25 lat pomaga ludziom na całym świecie radzić sobie z codziennymi trudnościami i kłopotami. Skuteczność programu została potwierdzona w meta-analizie 209 badań w których udział wzięło 12.145 osób. Metoda ta wspiera budowanie i chronienie osobistej energii, motywacji i zaangażowania oraz przeciwdziała skutkom stresu, wyczerpania i wypalenia.

W naszej pracy często wykorzystujemy narzędzie, które określamy mianem “mikroprzerwy”. Jest to chwila samotności, w której możemy przyjrzeć się w sposób spontaniczny lub uporządkowany przeżywanym emocjom i myślom. Bywa to szczególnie ważne w sytuacji, kiedy realizacja naszych zadań zawodowych wydaje się przerastać nasze możliwości i coraz trudniej nam osiągać postawione cele. Może to być sygnał, że konieczne jest przeformułowanie przyjmowanych przez nas założeń i sposobów reagowania. Systematyczna mikroprzerwa umożliwia nam poznanie ważnych dla nas celów i wartości oraz pomaga w odnalezienie sposobu na ich realizację.

W czasie naszych działań rozwojowych podpowiadamy osobom, którym towarzyszymy, różne metody stosowania mikroprzerwy.

Czytaj dalej