admin 6 June 2018

Analiza wypowiedzi

Psychologia języka

Analiza wypowiedzi

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne, FOXP2

To co jest mówione, jest jednym z najbardziej konkretnych przejawów naszych myśli, postaw i preferowanych sposobów działania – może zostać nagrane, przepisane oraz poddane rzetelnej i precyzyjnej analizie ilościowej i jakościowej. Badanie języka to nasza pasja i najbardziej podstawowa metoda pracy. Przejdźmy do kilku przykładów.

System Kodowania Wypowiedzi Whitefox zawiera 152 formy językowe.

Pytania rozpoczynające się od „czy?”

W sytuacji kiedy zadaję pytanie od „czy?”, muszę wcześniej pomyśleć stwierdzenie, które chce poddać weryfikacji. Nie jest możliwe zadanie pytania od „czy?”, bez przyjęcia minimum 1 założenia (podejrzenia, oskarżenia).

„Czy nie rozmawiasz z Tomkiem, ponieważ nie dostałeś premii za realizowany ostatnio projekt?” „Czy powiedziałeś innym co chcesz zrobić, zanim rozpocząłeś to działanie?” „Czy może było tak, że to Ty nie wykonałeś swojej części pracy?” „Czy dzwoni Pani do nas w związku z awarią czy w innej sprawie, czy dzwoni Pani z Gdańska, czy z Krakowa?”

Analizując transkrypcję wypowiedzi widzimy, że ponad 60% uczestników naszych programów rozwojowych ma tendencję do nadużywania pytań zamkniętych od słowa „czy?”. Ich umysły nieustannie formułują masę różnych stwierdzeń, założeń i hipotez. Inne osoby w tej sytuacji mogą mówić jedynie: tak lub nie. Jaka będzie komunikacja menedżera z jego pracownikami i klientami, jeżeli na 40 stronach transkrypcji jego wypowiedzi pojawiło się 150 razy „czy?” i tylko 2 pytanie otwarte od zaimka „co?”. W jaki sposób będzie on słyszał i rozumiał wypowiedzi innych? Co się stanie z komunikacją tej osoby jeżeli do słowa „czy?” dodamy występującą często z tym zaimkiem frazę „tak, ale…” i na tych 40 stronach wystąpi ona 80 razy? Jakie jest ryzyko, że osoba z którą pracujemy w tej sytuacji słyszy przede wszystkim własne myśli, pomysły i założenia?

Czas przeszły i okolicznik przyczyny „dlaczego” vs czas przyszły i czasowniki modalne

Jednym z ważnych ćwiczeń w czasie naszych sesji Development Center i treningów kompetencji są rozmowy przełożony-podwładny. Trwają one zwykle od 10 do 15 minut i dotyczą problemów, które najczęściej pojawiają się w codziennej pracy z zespołem tj. opóźnień, błędów, pretensji. Transkrypcja takiej rozmowy zajmuje ok. 3 – 4 stron. Podobnie jak w przypadku pytań od „czy” ponad 60% osób (przed szkoleniem) prowadzi takie spotkania w czasie przeszłym wykorzystując wielokrotnie okolicznik przyczyny „dlaczego?”. Dominują następujące wypowiedzi:

„Co się stało? Opowiedz konkretnie… dlaczego tak to zrobiłeś? Dlaczego nie przekazałeś tych informacji wcześniej? Dlaczego tak się zachowałeś? Co wtedy zrobił Tomek? Nie, tak nie było… w tej sytuacji musiałeś wiedzieć… Nie ja tego nie zrobiłem, ja nie wiedziałem, to Tomek nie powiedział, to on zabrał… itd.”

Jeżeli całe 15 minut rozmawiamy w czasie przeszłym bardzo trudno wypracować rozsądne rozwiązanie trudnej sytuacji. Musielibyśmy mówić istotnie więcej w czasie przyszłym i korzystać z czasowników modalnych np.

„Co możesz zrobić w tej sytuacji? Co chcesz zrobić w tej sytuacji? Co teraz zamierzasz? Będziemy teraz… Ja będę teraz… a więc podsumowując do końca miesiąca zrealizujesz zlecone zadanie, a ja w tym czasie znajdę możliwość na sfinansowanie Twojego projektu… ten dokument muszę skończyć do jutra do 15.00”

O czym rozmawiamy z naszymi pracownikami i współpracownikami, jeżeli niemal cały czas mówimy w czasie przeszłym, a mówienie o przyszłości ograniczamy do wydawania krótkich wytycznych i wskazówek – bo już nie mamy czasu na rozmawianie o pomysłach? Co powiedzą nam pracownicy, którzy na początku naszych rozmów będą czuli się oceniani i atakowani? Jak będzie wartość ich wyjaśnień i usprawiedliwiania siebie w tej sytuacji? W jakiś sposób zrealizujemy w terminie postawione nam cele i zadania jeżeli nie potrafimy używać słów: móc, chcieć, zamierzać?

Zdania zawsze prawdziwe A=A^~A=~A^Av~A

„Zawsze możesz do mnie przyjść – drzwi mojego gabinetu są zawsze otwarte…, wiesz, biegu rzeki nie zatrzymasz… czasami niezwykle ważna jest stanowczość i determinacja – choć występują i takie sytuacje, w których niezwykle istotna jest ostrożność i zachowanie pewnego dystansu… musimy pamiętać o tym, że innowacje to podstawa naszego sukcesu, a innowacje to takie nowości, które są nowe i nie są jeszcze rozpowszechnione… musisz pamiętać o tym, że w pracy zespołu bardzo ważna jest komunikacja… bez komunikacji nie jest możliwa skuteczna współpraca w miłej atmosferze… warto szanować innych i grzecznie się do nich odnosić wiesz… to bardzo pomaga i jeszcze powiem Ci, że… itd.”

Większość z nas określiłaby takie wypowiedzi jako pustosłowie, powtarzanie banałów, ględzenie, wpadanie w ton „ja-wyżej”. Jak Państwo myślą? Ilu z nas przytrafiają się takie wypowiedzi? I nie chodzi o krótkie dwa czy trzy wtrącenia. Mówimy tutaj o kilkuminutowych wielozdaniowych dobrych radach w stylu A jest ważne, ponieważ jest A, a nie-A prowadzi do kłopotów ponieważ jest nie-A. Ponad 50% z nas nie potrafi się powstrzymać przed takim mówieniem. Najczęściej tego nie kontrolujemy i nie zdajemy sobie sprawy jaką trudność sprawiamy innym.

Liczba (Q(c-kz))/((Q(c-kz)-Ks)*EBIT/(EBIT-odsetki)=DLT

Galileusz powiedział, że matematyka jest alfabetem, za pomocą, którego Bóg opisał wszechświat. Liczby pomagają nam najczęściej odnaleźć się w rzeczywistości – ukonkretniają i urealniają nasze cele i problemy. Nie brakuje nam nie wiadomo jakiej marży do końca miesiąca – wiemy, że potrzebujemy jeszcze 2,200,000 zł. Ta liczba doprecyzowuje i dookreśla zakres naszych działań i możliwości. W jaki sposób będzie zarządzał swoim pionem/działem/departamentem menedżer, który w czasie 8h sesji Development Center, w której konieczne było wielokrotne liczenie i kalkulowanie, jedynie 4 razy w swoich wypowiedziach i zapisach użył liczebników? Co w sytuacji, kiedy w tym, co powiedział i zapisał przeważają zaimki nieokreślone takie jak: ktoś, coś, jakiś, gdzieś, kiedyś lub przysłówki i wyrażenia: więcej, mniej, trochę i troszeczkę, w pewnym stopniu…? Jakie będę konsekwencje podejmowanych przez niego decyzji?

„Nie”, „niestety” i „jeżeli”

Czasami zdarza się, że pracujemy z osobami, które zajmują się prostą obsługą klienta. Ich rozmowy trwają zwykle od 2 do 5 minut. Jeżeli pracownicy Ci nie zostaną przygotowani do rozmawiania z dużą ilością osób w sytuacji, kiedy trzeba radzić sobie z trudnymi problemami i konfliktami można usłyszeć następujące wypowiedzi:

„Nie niestety, nie mogę tego zrobić, to jest nie możliwe w naszym systemie… jeżeli byłby Pan/byłaby Pani to wtedy… jednak ponieważ Pan/Pani nie jest… to zgodnie z obowiązującymi procedurami nie jestem w stanie…, niestety nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie… jeżeli chciałbym Pan/Pani to wtedy, jednak jeżeli obowiązują Pana/Panią regulacje „Z” to nie będzie możliwe… to nie jest w zakresie moich obowiązków… nie mam dostępu do tych informacji… już Panu/Pani mówiłem/am, że niestety nie…”

Liderzy mówienia „nie”, „niestety” i „jeżeli” w nagranych przez nas rozmowach potrafią użyć tych słów kilkadziesiąt razy w ciągu kilku minut (np. 2 rozmowy po 3 minuty: 21 „nie”, 18 „niestety”, 12 „jeżeli”). Pozostałe osoby, bez przygotowania, radzą sobie niewiele lepiej. Jeżeli masz w ręku wyłącznie młotek, wszystko przypomina gwóźdź. Jeżeli nie potrafisz nazywać potrzeb i emocji rozmówcy, jeżeli nie potrafisz mówić w czasie przyszłym o tym co możesz, zamierzać i co zrobisz… „nie”, „niestety” i „jeżeli” będzie rozsądnym rozwiązaniem, a czasami jedynym wyjściem z trudnej sytuacji.

Komentarze do Państwa wypowiedzi w raportach indywidualnych oraz przekazywane w czasie treningów wskazówki komunikacyjne mają najczęściej odniesienie do następujących dziedzin wiedzy i nauki o języku. Tutaj chcemy wymienić jedynie najważniejsze z nich.

A. Antropologia i początki rozwoju mowy

Człowiekowate - 99% rozwoju bez języka

Przyjmuje się, że język jaki znamy, tj. oparty na składni, powstał ok. 45000 lat temu wraz z pojawieniem się nowego gatunku Homo Sapiens. Przy 6 mln lat rozwoju hominidów mówienie jest czymś naprawdę nowym (to poniżej 1% czasu rozwoju człowiekowatych). Matematyczny model dynamiki ewolucyjnego rozwoju języka (Nowak, Komarova) pokazał, że przejście z proto-języka, w którym nie było jeszcze części mowy stało się opłacalne gdy słownik człowiekowatych przekroczył 400 elementów (ze składnią przy tej wielkości słownika mówi się szybciej i bardziej precyzyjnie). Fascynują nas właśnie takie badania i analizy – wiedza dotycząca początków mowy pomaga nam zrozumieć to, z czym pracujemy na co dzień. Możemy np. postawić pytanie – jakie było pierwotne zastosowanie aktów mowy – czy ważniejsze było działanie i współdziałanie, czy może tworzenie prawdziwych i rzetelnych reprezentacji na temat świata. Z tym dylematem pracujemy niemal w każdym raporcie – a uczestnicy naszych szkoleń dzielą się na tych, którzy traktują swój język jak użyteczne narzędzie do działania i tych, bardziej upartych którzy dużo większe znaczenie przywiązują do możliwego dzięki językowi opisowi świata.

B. Badania neurolingwistyczne

Jak wytłumaczyć fakt, że mysz z wszczepionym genem FOXP2 skuteczniej radzi sobie z poznawaniem nowego labiryntu? Jakie znaczenie mają dla języka podwyższone zdolności powtarzania tych samych procedur i nawyków? Czy jest możliwa utrata czytania, ale nie pisania i czy można stracić mówienie czasownikami i zachować posługiwanie się rzeczownikami. Odpowiedzi na te pytania mogą być zaskakujące.

FOXP2 – to gen odkryty w 7 chromosomie człowieka, którego brak odziedziczony zgodnie z prawami Mendla, powoduje zaburzenia językowe (SLI) – szczególnie w aspekcie posługiwania się gramatyką, która jest zbiorem reguł i rutyn językowych.
Tak, w wyniku udaru można utracić zdolność czytania i zachować zdolność pisania.
Tak, można również mieć poważne trudności w mówieniu czasownikami i dużo dużo mniejsze w posługiwaniu się rzeczownikami.

FOXP2 to gen człowieka odpowiedzialny za kompetencję językową, szczególnie w zakresie gramatyki, która jest zbiorem reguł, rutyn i schematów.

Wiedza z tego zakresu pomaga nam zrozumieć, z czym mogą wiązać się małe specyficzne błędy w mówieniu i pisaniu. Jakie znaczenie dla codziennej organizacji pracy mogą mieć istotne agramatyzmy i paragramatyzmy.

C. Rozwój języka małego dziecka

To szczególnie fascynujący obszar wiedzy ponieważ mówi nie tylko o rozwoju języka, ale także o rozwoju całego człowieka. Z naszej perspektywy dwa zagadnienia wydają się szczególnie interesujące:

Rozpad „holofraz” małego dziecka np. holofrazy „Buty!” na strukturę predykatywno-argumentową i wszystkie części mowy oraz formy fleksyjne tj. w tym wypadku:

„Mamo załóż mi proszę buty, bo bardzo chciałbym wyjść teraz na podwórko i pobiegać z innymi dziećmi. Słyszę je przez okno… jest otwarte, nie zauważyłaś?”.

W analizowanych przez nas transkryptach rozmów i wypowiedzi dostrzegamy różny poziom rozpadu – tylko część z nas potrafi płynnie posługiwać się złożonymi pojęciami abstrakcyjnymi, a jeszcze mniej zdaje sobie sprawę z ich ograniczeń i błędów, w które wpadamy, jeżeli je absolutyzujemy.

Rozwój teorii umysłu innych osób. Przeprowadźmy krótki test fałszywych przekonań. Do pokoju zapraszamy dwójkę dzieci. Kiedy są razem chowamy zabawkę do szafy. Teraz prosimy jedno z dzieci o wyjście z pokoju. Kiedy dziecko zamknie za sobą drzwi, wyjmujemy zabawkę z szafy i ukrywamy ją w biurku. Teraz pytamy dziecko, które widziało co robimy (i które jest badane), gdzie jego/jej kolega/koleżanka będzie szukał zabawki, kiedy ponownie zaprosimy go do pokoju. Dzieci, które odpowiedzą, że będzie jej szukał/szukała w biurku nie mają TEORII UMYSŁU INNEJ OSOBY. Takie odpowiedzi klasyfikujemy jako autystyczne. Jaki jest świat osoby, które nie potrafi przyjmować perspektywy innych? W jakim świecie żyje? Czym będzie w tej sytuacji empatia? Choć może to zabrzmieć paradoksalnie wielu z nas ma poważne trudności z decentracją (co nie oznacza oczywiście, że nie rozwiążemy testu fałszywych przekonań) – zdarza się, że nie potrafimy wczuć się w naszych klientów i naszych pracowników – często mówimy swoje i do siebie.

D. Psycholingwistyka

Z perspektywy naszej pracy istotne są:

Listy wyrażeń i wyrazów pierwotnych tj. takich, które powtarzają się we wszystkich językach świata. Ciekawe w tym kontekście może być ustalenie Swadesha, że możemy wyróżnić listę 100 takich słów, ale już nie 200, ponieważ w części języków nie będą one miały swoich odpowiedników,

Banki mowy i listy frekwencyjne współczesnej polszczyzny, w których możemy zweryfikować częstość występowania poszczególnych słów,

Teorie i badania z zakresu gramatyki generatywno-transformacyjnej (Gramatyki Uniwersalnej) opisujące funkcje i znaczenie poszczególnych części mowy oraz form fleksyjnych,

Teoria aktów mowy sformułowana przez Johna Austina i rozwijana przez Johna Searle. W niej znajdujemy zestawienia i listy czasowników performatywnych tj. wyróżniających w naszej komunikacji takie wypowiedzi jak: informowanie, zaprzeczanie, pytanie, rozkazywanie, proszenie, obiecywanie, gratulowanie, grożenie, przepraszanie, dziękowanie, mianowanie, ogłaszanie itd. Przygotowywane przez nas analizy wypowiedzi sa pełne tego typu zachowań. I ma tutaj oczywiście znaczenie czy rozmowa z zespołem odbywa się poprzez takie czasowniki performatywne jak: pytania, przekazywanie informacji czy też na przemian prośby, groźby i zastraszanie. Bardzo wielu menedżerów w ograniczony sposób korzysta z zadawania pytań i parafrazowania wypowiedzi swoich pracowników i współpracowników.

Metody analizy słów-kluczy. Np. Istotna nadreprezentacja wyrażeń: zawsze, nigdy, trzeba, powinno się, nie wolno, wszyscy, nikt, całkowicie, absolutnie, bez wątpienia zgodnie z badaniami Suitberta Ertela świadczy o podwyższonym lub wysokim poziomie dogmatyzmu. A każdy z nas wie jak trudno jest pracować z ludźmi, którzy sa nieomylni i wszystko wiedzą lepiej.

Teorie i metody z zakresu analizy dyskursu i narracji.

E. Filozofia

Nasi ulubieni autorzy to: Wittgenstein I, Wittgenstein II, Gadamer, Chomsky, Popper, Khun, Buber, Levinas.

A słowa się po niebie włóczą i łajdaczą – I udają, że znaczą coś więcej, niż znaczą!…

B. Leśmian

Read Details

admin 22 November 2017

Action Logic

Manager development programme

Action logic

models of adult human development, stages and crises

A. Different Action Logics

In our work, we meet people characterised by extremely different Action Logic. Some think almost exclusively about themselves and what is most important to them: they destroy motivation, commitment, joy and optimism around themselves. Others can listen, understand and surround their team with a special kind of care: if they can lead others, they become effective leaders in their communities.

We deal with  „what and how these people talk” and „what we can read from their emotional expressions”.

B. Whitefox Method

In order to prepare a reliable DC report, we record and analyse statements, carefully (sometimes repeatedly) watching the same video records with facial expressions and using modern systems and technologies. The language and emotional expressions of egocentric people and empathic people are very different (other language forms, other facial expressions). Certainly, the world that we observe does not consist only of black and white characters: there are many shades of grey. There are at least several intermediate levels on the scale from egotism to decentration.

To systematise different Action Logics and communication, we use models of adult human development and neuroscientific discoveries.

C. Report and training

In our individual reports, we present the language forms and mimic patterns that characterise particular levels of listening and understanding and the neural structures that take part in described communication processes. Participants of our training and development programmes most often say that the experience of seeing themselves from the perspective of these analyses helps them change and develop, and practising new language forms during the training deepens this experience.

For us, the positive feedback from our customers is the most important confirmation of the effectiveness of the applied methods.

Below, we present descriptions of 6 levels of leadership inspired by the Torbert’s model (Global Leadership Profile) and selected neural structures involved in the communication process.

Opportunist

He/she is focused almost exclusively on himself/herself; he/she does not take into account anyone or anything. He/she listens only to his/her own needs and emotions. He/she uses others for his/her own benefit by breaking promises and declarations he/she has made. He/she lies, steals and hurts (… people in the company and his/her closed ones). Customers’ needs and values are irrelevant (… they will not buy anything anyway); emotions and feelings of employees are only a threat (… they have no alternative anyway). All his/her energy is focused on the game and manipulation (who will take who?). Wherever he/she appears, conflicts and misunderstandings follow.

Diplomat

He/she is focused on his/her own fear, primarily trying to avoid what he/she is afraid of (difficult task, conversation with his/her superior, decision-making). He/she is eager to deny what he/she sees or hears. He/she wants to believe that everything is fine; that it will all be fine; that it should be nice. He/she is like a diplomat that has to hide or explain embarrassing scandals and slip-ups every so often. Just in case, he/she does not take a clear position; he/she does not want to be wrong once again; he/she likes what the majority likes; he/she loves stereotypes and procedures adopted by the group. He/she spends his/her energy primarily on building smokescreens, illusions and hiding places.

Expert

His/her mind is attached to thinking; he/she constantly talks, judges and considers, and always has specific beliefs. He/she claims that such behaviour in his/her case is completely justified because he/she has the adequate knowledge and formal qualifications most of the time. It is difficult to interrupt him/her; even if you succeed, this lasts only for a little while; he/she is usually engrossed in its analyses and systems. He/she does not talk to you – he/she talks to himself/herself. He/she cannot see the world – he/she is focused on abstracts and technical lingo. It is difficult for him/her to see other, new things that are more detailed, subjective or non-standard. The company and customers should act in accordance with the models, theories and procedures described by experts.

Achiever

A man/woman of goals and aspirations behaves like a conqueror. In general, he/she is not interested in making you feel good. The situation does not have to be reasonable or in line with accepted assumptions. He/she wants results and effects. He/she competes. The present does not count; only the future that can be won is important (this will be the decisive quarter; this will be the decisive year – just like every single one for the last 30 years). Living in what is just about to happen, he/she worries whether it will be just like he/she has determined in his plans, calendars and organisers. All the here and now slips away – the there and then is most important (until, of course, it happens).

Individualist

A mind without goals or aspirations appears when extensive and often long-term dedication to goals and commitments ultimately leads to a crisis. Work ceases to bring joy or satisfaction. The psyche is subject to fatigue, frustration and exhaustion. There are more and more thoughts of change. The mind then begins to notice more clearly the intentions, feelings and actions of other people. He/she is worried about their envy, pretence, excessively complex thoughts and unreflective actions. He/she becomes more tolerant and composed. He/she gets a perspective. He/she begins to listen carefully to his/her customers and colleagues.

Strategist

A person who has been a careful listener for many years, and is able to get a perspective to himself/herself, his/her fears, his/her goals and his/her aspirations, achieves a special kind of sensitivity. He/she is very attentive to changes related to what people important to him/her (namely his/her customers, colleagues and relatives) say and experience. He/she is attentive to any changes, including the systemic and technical ones in the external environment. He/she has a particular sense of time and others often find, with surprise, that he/she has noticed and predicted things and events that they have not thought of. He/she has a special strategic sense that is the hallmark of every effective leader. People around him/her feel safe: they know that he/she will always come up with something (or have already done it) and that he/she will take into account what they care about.

A significant weakening of the functioning of the presented system leads to disorders, such as: BORDERLINE, PSYCHOPATHY, NARCISSISM.

AI – arterior insula
Amyg – amygdala
cACC/MCC – caudal anterior cingulate cortex, midddle cingulate cortex
dMPFC/vMPFC- dorsal et ventral medial prefrontal cortex
FO – frontal operculum
IFG – inferior frontal gyrus
IPL, IPS – inferior parietal lobule, inferior parietal sulcus [mirror neuron]
OFC – orbifrontal cortex
pSTS – posteriol superior temporal sulcus
RTPJ – right temporal-parietal junction
SMC – sensory-somatic cortex

The development and effective functioning of the described structures determines: UNDERSTANDING OF OTHERS, UNDERSTANDING OF THE MARKET, effective LEADERSHIP.

Read Details

admin 22 November 2017

Emotions and motivation

Analysis of facial expressions

Emotions and motivation

facial action coding system, Paul Ekman 70'

The Facial Action Coding System was published by Paul Ekman and Wallace Friesen in Facial Action Coding System: A Technique for the Measurement of Facial Movement in 1978. This publication has forever changed the modern way of thinking about emotions and the approach to their recognition and research. The key assumption of the authors was the empirically confirmed thesis that human emotions were innate and universal, i.e., independent of the place on earth; people, as representatives of the same species, experience emotions that manifest themselves in the same facial expressions (people from different cultural backgrounds were examined, also those that had never had any contacts with the Western civilization before). In the final version of the system, Ekman distinguished 7 emotions that he called the basic ones. These include: happiness, sadness, surprise, fear, anger, disgust and contempt.

It turns out that regardless of what language we speak and what standards of behaviour have been instilled in the process of our education, we show happiness, sadness, anger, etc. in a similar way. Subsequent research has shown that the universality of emotions also applies to those blind since birth and even children in mother’s womb in which, about 6 months of age, you can notice the first facial expressions of joy and disgust. The fact that our face betrays authentic emotions and, consequently, intentions and attitudes has almost instantly become the subject of special interest of all professionals whose daily work is directly related to reading human emotions (employees of marketing and HR departments, psychologists, policemen, employees of intelligence agencies). From our perspective, skills related to the accurate recognition of emotional states of others will have critical meaning for everyone working in sales, customer service and, of course, those whose most important role is to manage others.

During our training and courses, according to Paul Ekman’s guidelines, we practice four basic skills:

Mindfulness of emotions that arise within us before we even begin to speak or do something,
Conscious control over selection of own behaviour in order to be able to achieve goals important for us without harming others,
Recognition of emotions in others based on subtle movements of facial muscles, body posture and tone of voice,
Caution in using the information obtained this way in relation to feelings of other people.

To practice and master the accuracy of reading facial expressions, we use computer software developed based on a manual analysis of 10,000 photographs depicting the above-mentioned emotions. The application creates a face grid composed of 500 key points that enable to monitor the movements of individual muscles.

7 basic emotions

17 face muscles

Facial Acion Coding System (AU)

Happiness: 6+12; Sadness: 1+4+15; Surprise: 1+2+5B+26;
Fear: 1+2+5+20+26; Anger: 4+7+20; Disgust: 9+15+16;
Contempt: R12A+R14A

AU 1 – frontal muscle (middle part) – Raising the inside of the eyebrows
AU 2 – frontal muscle (lateral part) – Raising the outside of the eyebrows
AU 4 – procerus muscle, depressor supercilii muscle, corrugator supercilii muscle – Lowering the eyebrows
AU 5 – elevating muscle of upper eyelid, superior tarsal muscle – Raising the upper eyelids
AU 6 – orbicularis oculi (pars orbitalis) – Raising the cheeks
AU 7 – orbicularis oculi (pars palpebralis) – Closing the eyelids
AU 9 – levator labii superioris alaeque nasi – Wrinkling the nose
AU 12 – zygomaticus major – Raising the corner of the lips (clear)
AU 14 – buccinator – Smile with lowered corners
AU 15 – depressor anguli orist – Lowering the corner of the lower lip
AU 16 – depressor labii inferioris – Lowering the lower lip
AU 20 – risorius – Stretching the lips
AU 23 – orbicularis oris – Lip stretched and tightened (line)
AU 26 – masseter; relaxed temporalis and internal pterygoid – Jaw dropping

The analysis of the above-mentioned movements of facial muscles allows the accurate recognition of the emotional state of the person or persons we are currently talking to. Whitefox is particularly interested in all the permanent stiffening of facial muscles and other muscles throughout the entire body. A trained mask of indifference, an artificial smile, withheld rage and anger, or suspension of the body in a hook-, column-, hanger- or halter-like shape tell us about the history and specific difficulties in dealing with negative emotions. Understanding the importance of tensions and stiffeners and their mitigation brings relief and supports overstepping the limits of the preferred logic of action and motivations currently in force.

Happiness 6 + 12

Action Unit 6: Raising the cheeks; Action Unit 12: Raising the corner of the lips

The expression of happiness is a signal that we experience pleasure, amusement, relief, peace, satisfaction, pride or excitement. By being happy, we tell others that what is happening “is good and we encourage them to come into contact with us and be together” (Paul Ekman). In our work, we meet many angry, sad and frightened people. We rarely see joy on their faces. The constant message to others: “I am unhappy; I am scared; you upset me; I will do something to you soon” makes our colleagues and employees want to avoid us; they will not pass information on to us; they will not talk about their problems or ideas. Many people we work with do not realise the huge professional potential hidden in the job that gives you satisfaction and allows you to be a “cheerful person”.

Sadness 1 + 4 + 15

Action Unit 1: Raising the inside of the eyebrows; Action Unit 4: Lowering the eyebrows; Action Unit 15: Lowering the corner of the lower lip (lips turned down)

Sadness is a reaction to loss and a signal to others that we need support and care. When we become sad, we are saying to others: “I have lost something important to me: comfort me.” It happens that we meet people whose difficult professional and private issues have taken away their optimism, hope, energy for work and faith in others. Our actions in such situations focus on training the skills that enable them to experience sadness in the context of the whole life history and together with their close ones who often wait for many years to deal with their pain. During training, we also teach managers and leaders how they can, in their roles, help others deal with this difficult feeling.

Surprise 1 + 2 + 5B + 26

Action Unit 1: Raising the inside of the eyebrows; Action Unit 2: Raising the outside of the eyebrows; Action Unit 5B: Raising the upper eyelids (slightly); Action Unit 26: Jaw dropping

“Surprise is the shortest of all emotions. It lasts up to a few seconds. After a while, when we know what is happening, surprise turns into fear, amusement, anger, disgust, etc., depending on the surprise we are dealing with”. (Paul Ekman). This short-lasting emotion is especially important when recognising a lie. We are hardly ever good at pretending to be surprised. During the training in the field of communication, negotiations and B2B sales, we teach how to use subtle movements of facial muscles to recognise when someone is trying to cheat us.

Fear 1 + 2 + 5 + 20 + 26

Action Unit 1: Raising the inside of the eyebrows; Action Unit 2: Raising the outside of the eyebrows; Action Unit 5: Raising the upper eyelids; Action Unit 20: Stretching the lips; Action Unit 26: Jaw dropping

Fear appears in emergency situation and tells others: “help me”. This is a reaction to the possibility of physical or mental pain. We often feel fear during public appearances, before talking to our boss who does not control his anger, during audits strategic for the company or when we see that we will probably not achieve the set goals and will experience the related consequences. Fear destroys our effectiveness in dealing with difficult situations if it causes only paralysis and panic.

Anger 4 + 7 + 20

Action Unit 4: Lowering the eyebrows; Action Unit 7: Closing the eyelids; Action Unit 20: Lips stretched and tightened (in a line)

Anger is a reaction to a barrier/obstacle or a situation in which we think that we are being treated unfairly. When you get angry, you tell the other person: “get out of my way”. Anger differs from other emotions in that it creates the greatest threat to others. Constant control, constant irritability, outbursts of anger and, finally, wrong personnel decisions – all this makes us a threat to our team. The pressure we experience makes it harder and harder to accept other people’s perspective and understand their needs. During our training, we show the exercises that prevent from plunging into behaviour leading directly to psychopathy, narcissism and borderline.

Disgust 9 + 15 + 16

Action Unit 9: Wrinkling the nose; Action Unit 15: Lowering the corner of the lower lip; Action Unit 16: Lowering the lower lip

Disgust can occur in response to tastes, smells, tactile impressions, thoughts, views, sounds, other people, actions of these people, and even in relation to ideas (Paul Ekman). As we wrinkle our nose, we tell others: “stay away from this, take it away from here”. The expression of disgust is of particular importance to us when designing and implementing focus group interviews (especially in the food industry). It is also a serious warning signal if it appears many times during team work. Diagnostic peculiarity: “the expression of wife’s disgust addressed to her husband during a conversation in which both of them were to resolve a conflict proved to predict how much time the couple would spend separately in the next four years. Wife’s disgust usually appeared in response to her husband’s withdrawal”. (Gottman, 2001).

Contempt R12A + R14A

Action Unit R12A: Raising the corner of the lips; Action Unit R14A: Smile with lowered corners

“We feel contempt only for people and their behaviours, not for tastes, smells or tactile sensations. […] Disrespectful aversion to people or their behaviours makes us feel better from them”. (Paul Ekman). The most important function of contempt is to signal a sense of superiority, strength and a higher status. Paradoxically, this emotion most often appears on the faces of people who are uncertain of their position and value, but who want to be seen as extremely intelligent, educated, extremely hard-working, often very family-oriented. If a contemptuous smile becomes a fixed element of our facial expressions, it is very difficult to build relationships with others. Customers, colleagues and employees sense this “bizarre” sense of superiority (they distance themselves and laugh).

Read Details

admin 22 November 2017

Strategy and innovation

Psychologia języka

Strategie i innowacje

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
Nie poradzę sobie. To, co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details

admin 22 November 2017

Language forms

Psychology of language

Language forms

narrative and paradigms, propositional calculus, parts of speech, inflectional forms, foxp2

What is said is one of the most specific manifestations of our thoughts, attitudes and preferred ways of action: it can be recorded, written down and subjected to a reliable and precise quantitative and qualitative analysis. Studying language is our passion and the most basic method of work. Let’s move to a few examples.

The Whitefox Statement Coding System consists of 152 language forms.

Yes/no questions

In a situation when I am asking a yes/no question, I have to think in advance of the statement I would like to verify. It is not possible to ask a yes/no question without accepting at least 1 assumption (suspicion, accusation).

„Do you avoid talking to Tom because you did not get the bonus for the recently completed project?” „Did you tell others what you wanted to do before you started this action?” „Was it perhaps that you did not do your part of the job?” „Do you call us in connection with a breakdown or in another matter, do you call from Gdańsk , or from Krakow?”

Analysing the transcript of statements, we can see that over 60% of participants in our development programs tend to overuse closed yes/no questions. Their minds constantly formulate a mass of various statements, assumptions and hypotheses. In these situations, others can only respond “yes” or “no”. What will be the communication of the manager with his/her employees and customers if 40 pages of his/her transcripts feature 150 yes/no questions? And only 2 open “what” questions? How will he/she listen and understand what others say? What will happen to the communication of this person if we enrich yes/no questions with the so frequent phrase “yes, but …” and it will appear 80 times on these 40 pages? What is the risk that the person that we work with in this situation hears, above all, his/her own thoughts, ideas and assumptions?

Past tense and adverbial modifier “why” vs. future tense and modal verbs

One of the important exercises during our Development Centre sessions and competency training are superior-subordinate conversations. They usually last 10 to 15 minutes and relate to problems that are most often involved in everyday work with the team, i.e. delays, mistakes and complaints. The transcript of such a conversation takes about 3 to 4 pages. As in the case of yes/no questions, over 60% of people (before the training) conduct such meetings in the past tense, using the adverbial modifier “why?” many times. The following expressions prevail:

“What happened? Tell me specifically… why did you do this? Why did you not provide the information before? Why did you behave like that? What did Tom do then? No, it was not like that… in this situation, you must have known… No, I did not do it, I did not know, it was Tom that did not say, it was he that took… etc.”.

If we talk in the past tense for 15 minutes, it is very difficult to find a reasonable solution to a difficult situation. We would indeed have to talk much more in the future sense and use modal verbs, e.g.

“What can you do in this situation? What do you want to do in this situation? What are you going to do now? Now, we will… I will now… so, summing up, until the end of the month, you will complete the task and, in the meantime, I will find a way to fund your project… I must finish this document by tomorrow by 15:00”

What do we talk about with our employees and colleagues if we talk almost all the time in the past tense, whereas talking about the future is limited to issuing short instructions and recommendations: because we no longer have the time to talk about ideas? What will employees say to us that, at the beginning of our conversation, will feel assessed and attacked? How will the value of their explanations and justifications in this situation be? In what way will we accomplish the goals and tasks set for us on time if we cannot use words: can, want, intend to?

Sentences always true A=A^~A=~A^Av~A

“You can always come to me; door to my office is always open…, you know, you cannot stop the… sometimes, it is very important to be firm and determined, although there are situations in which caution and keeping a distance is extremely important … we must remember that innovation is the basis of our success, and innovations are novelties that are new and not yet widespread… you have to remember that communication is very important in the work of the team … without communication, no effective communication is possible in a nice atmosphere… respect others and politely talk to them, you know … it helps a lot and I will tell you that … etc.

Most of us would describe these as empty words, repeating clichés, rambling, falling into the “I-higher” tone. What do you think? How many of you come across such statements? And we do not mean short two or three interjections. We are talking here about several-minute multiple-sentence good advice that A is important because it is A, and non-As lead to trouble because they are non-As. Over 50% of us cannot resist talking like this. Most often, we do not control this and we do not realise what difficulty we cause to others.

Number (Q(c-kz))/((Q(c-kz)-Ks)*EBIT/(EBIT-interest)=DLT

Galileo said that mathematics is the alphabet with which God has written the universe. Numbers help us find ourselves in reality: they make our goals and problems more concrete and real. We are not short of God-knows-what margin until the end of the month: we know that we still need EUR 2,200,000. This number clarifies and details the scope of our actions and possibilities. How will a manager manage his/her department/division if, during an 8-hour Development Centre session that required him/her to count and calculate several times, he/she used numerals only 4 times in his/her statements and records? What happens if what he/she said and recorded is dominated by indefinite pronouns, such as:
someone, something, some, somewhere, sometime or adverbs and expressions:
more, less, a bit, a little, to some extent…… ? What will be the consequences of his/her decisions?

“No”, “unfortunately” and “if”

Sometimes, it happens that we work with people who deal with simple customer service. Their conversations usually last 2 to 5 minutes. If employees are not prepared to talk to a lot of people in a situation where they have to deal with difficult problems and conflicts, we may hear the following statements:

“Unfortunately no, I cannot do this for you, this is not possible in our system… if you were, then… however, because you are not, this… is contrary to applicable procedures, I am unable to…, unfortunately no, I cannot answer this question… if you would like that, then, however, if you are subject to “Z” regulations, this will not be possible… this is not included in my responsibilities… I do not have access to the information… I have told you already that unfortunately no…”

Leaders of saying “no”, “unfortunately” and “if” in the conversations we have recorded can use these words several dozens of times in a few minutes (e.g. 2 conversations, 3 minutes each: 21 “nos”, 18 “unfortunatelys”, 12 “ifs”). Other people, without preparation, hardly do better. If you only have a hammer in your hand, everything resembles a nail. If you cannot name needs and emotions of the people you are talking to, if you cannot speak in the future tense about what you can, intend to and will do… “no”, “unfortunately” and “if” will be a reasonable solution and sometimes the only way out of a difficult situation.

Comments to your statements in individual reports and communication tips provided during training courses usually refer to the fields of knowledge and language sciences listed below. Here, we would like to list only the most important ones.

A. Anthropology and beginnings of speech development

Hominidae: 99% development without language

It is assumed that the language as we know it, i.e. based on the syntax, was created about 45,000 years ago with the appearance of the new species, Homo Sapiens. With 6 million years of development of hominids, speaking is something really new (it involves less than 1% of the development time for humans). The mathematical model of evolutionary dynamics of language development (Nowak, Komarova) has shown that the transition from the proto-language in which there were still no parts of speech became beneficial when the vocabulary of humans exceeded 400 components (a syntax with a vocabulary of this size could be used faster and more precisely) . Indeed, we are fascinated by such research and analyses: knowledge about the beginnings of speech helps us understand what we work with every day. We can, for example, ask what was the original use of acts of speech; whether action and collaboration were more important, or was it perhaps creating real and reliable representations about the world? We face this dilemma in almost every report, and participants of our training courses can be divided into those who treat their language as a useful tool for action, and those more stubborn who attach much greater importance to the description of the world made possible thanks to language.

B. Neurolinguistic research

How to explain the fact that mice with an implanted FOXP2 gene are more effective becoming familiar with a new maze? What is the significance of increased ability to repeat the same procedures and habits for language? Is it possible to lose reading, but not writing skills, and is it possible to lose the ability to speak using verbs, but keep the ability to use nouns? Answers to these questions can be surprising.

FOXP2 is a gene discovered on human chromosome 7 the lack of which, inherited in accordance with Mendel’s law of heredity, causes specific language impairment (SLI), especially in the aspect of using grammar, which is a set of rules and language routines.
Yes, you can lose the reading ability and retain your writing ability as a result of a stroke.
Yes, you can also have serious difficulty speaking in verbs and much less using nouns.

FOXP2 is the human gene responsible for linguistic competency, especially in respect of grammar, which is a set of rules, routines and patterns.

Knowledge in this respect helps us understand what results in small specific mistakes in speaking and writing. What the meaning of significant agrammatism and paragrammatism may be for everyday organisation of work.

C. Language development in small children

This is a particularly fascinating area of knowledge because it involves not only the development of language, but the development of the entire person. From our perspective, two issues seem particularly interesting:

The decomposition of “holophrases” of small child, e.g. „Shoes!” into a prediction/argument structure and all parts of speech and inflectional forms, i.e. in this case:

“Mum, please put on my shoes because I would like to go out into the yard now and run with other children. I can hear them through the window… it’s open, didn’t you notice?”..

In the transcripts of conversations and statements that we analyse, we see a different level of decomposition: only some of us can fluently use complex abstract concepts, and we are even less aware of their limitations and the mistakes we make if we absolutise them.

Development of theory of other people’s mind. Let’s conduct a short test of false beliefs. Two children are invited into a room. When they are together, we hide the toy in a wardrobe. Then, we ask one of the children to leave the room. When the child closes the door behind him/her, we take the toy out of the wardrobe and hide it in a desk. We are now asking the child who witnessed what we did (and who is tested) where his/her colleague will look for a toy when we invite him/her back into the room. The children who will answer that the other child will be looking for the toy in the desk do not have the THEORY OF OTHER PEOPLE’S MIND. We classify such responses as autistic. What is the world of a person who cannot take other people’s perspective? What world does he/she live in? What is empathy in this situation? Although it may sound paradoxical, many of us have serious difficulties with decentration (which does not mean, of course, that we will not solve the test of false beliefs): it happens that we cannot empathise with our customers and employees; we often speak what we are convinced of and often to ourselves.

D. Psycholinguistics

The following are important from the viewpoint of our work:

Lists of primal expressions and words i.e. those that are repeated in all languages of the world. Swadesh’s finding may be interesting in this context: that we can distinguish a list of 100 such words, but not 200 because in some languages there will be no equivalents,

Speech banks and frequency lists of the contemporary Polish language in which we can verify the frequency of individual words,

Theories and studies in the field of generative-transformational grammar (Universal Grammar), describing functions and meaning of particular parts of speech and inflectional forms,

Speech act theory formulated by John Austin and developed by John Searle. It features lists and breakdowns of performative verbs, i.e. those that distinguish such statements in our communication as: informing, denying, questioning, ordering, asking, promising, congratulating, threatening, apologising, thanking, appointing, announcing, etc. Our analyses of statements are full of this type of behaviour. Here, of course, it is important whether or not a conversation with the team involves such performative verbs as: questioning, transferring information or, alternately, asking, threatening and intimidating. A lot of managers uses questions and paraphrasing of statements of their employees and associates to a limited extent.

Methods to analyse key words. E.g.: Significant overrepresentation of statements: always, never, should, need, must not, everyone, no-one, totally, absolutely, undoubtedly, according to Suitbert Ertel’s studies shows an elevated or high level of dogmatism. Each of us knows how difficult it is to work with people who are infallible and know everything better.

Theories and methods in the field of discourse and narrative analysis.

E. Philosophy

Our favourite authors include: Wittgenstein I, Wittgenstein II, Gadamer, Chomsky, Popper, Khun, Buber, Levinas.

But words roam the heavens and carouse – And they pretend that mean something more than they do!…

B. Leśmian

Read Details

Category: Metoda