Category: Szkolenia

Archive Posts Listed On This Page
  • Home
  • Archive by category "Szkolenia"
admin 22 November 2017

Menedżer personalny

Psychologia języka

Menedżer personalny

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Program rozwoju dla R&D

Psychologia języka

Program rozwoju dla R&D

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Program rozwoju dla B2C

Psychologia języka

Program rozwoju dla B2C

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Program rozwoju dla B2B

Psychologia języka

Program rozwoju dla B2B

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Program rozwoju dla kierowników

Psychologia języka

Program rozwoju dla kierowników

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Program rozwoju dla menedżerów

Psychologia języka

Program rozwoju dla menedżerów

narracja i paradygmaty, rachunek zdań, części mowy, formy fleksyjne

Kiedy ktoś zwraca się do nas po indywidualną pomoc rozpoczyna najczęściej od przedstawienia krótszych lub dłuższych opowieści, które wiążą się dla niego z lękiem, smutkiem, wyczerpaniem lub złością. W czasie rozmów poznajemy szczegółowo kolejne zdarzenia, bohaterów i konsekwencje tych historii. Wiele z tych opowiadań, w sytuacjach kryzysowych, kończy się formułowaniem następujących ocen:

  1. Jestem do niczego. Jak mogłem/mogłam doprowadzić do takiej sytuacji. Jeśli pozwoliłem/pozwoliłam, aby coś takiego się stało musi być ze mną coś nie tak. Zepsułem/Zepsułam wszystko!
  2. Nie poradzę sobie. To,  co chciałbym/chciałabym lub muszę zrealizować jest ponad moje siły. Moja historia w tym obszarze to wyłącznie ciąg porażek i błędów. Nic mi już nie pomoże! Nadzieja to jedynie oszukiwanie siebie.
  3. Nie zasługuję na: szacunek, przyjaźń, miłość.
  4. Jestem złym człowiekiem. To, co zrobiłem/zrobiłam świadczy o tym, że myślę wyłącznie o sobie. Jestem nic nie wartym/wartą egoistą/egoistką!
  5. Moje życie jest żałosne! Powinienem/powinnam być najbardziej samotnym człowiekiem na świecie.
  6. Świat jest wrogim miejscem w którym każdy myśli tylko o sobie. Też będę tak robił/robiła.

Czasami wypowiadamy to wszystko wprost. Czasami tak myślimy i nie mówimy o tym innym. Zdarza się też, że tylko niejasno rozpoznajemy, że żyjemy w więzieniu zbudowanym z własnych ocen i strachów. Przemijamy zamknięci w naszych oskarżeniach. Zaklęci w żabę ograniczamy marzenia. Sami siebie sądzimy, sami siebie skazujemy, sami sobie wymierzamy karę samotności i wewnętrznej pogardy lub decydujemy się na życie w świecie, w którym najważniejszym doświadczeniem jest samotność

Na szczęście tak bywa tylko w sytuacjach kryzysowych. Nie jest to czas łatwy, ani bezpieczny. Kiedy cierpimy, boimy się, złościmy, przeżywamy osamotnienie nasze historie układają się w złe bajki i mity, które chciałyby nas przerobić na swoich bohaterów.

Rozbicie tych ciemnych historii zaczyna się często od zadania pytań, które pozwalają zobaczyć, że to na czym skupiła się nasza pamięć i uwaga to jedynie wycinki rzeczywistości tendencyjnie ułożone w złą opowieść. Z opisu ubogiego i rozrzedzonego przechodzimy do opowiadania bogatego i złożonego. Nazywamy nasze trudności, aby móc uwolnić się od ich wpływu. Przytaczane są inne pomijane fakty i zdarzenia. Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy do tej pory milczeli lub byli niezauważeni. Historia opowiadana jest raz jeszcze – od nowa – uzupełniona o dobre relacje, w których mówimy i myślimy o powodzeniu, o radzeniu sobie, o własnej kompetencji i wartości, o szacunku do siebie, o radości, o przyjaźni, o pięknie, o miłości.

Read Details
admin 22 November 2017

Komunikacja z pacjentem

Ludzka twarz i reputacja placówki

Komunikacja z pacjentem

Choroba, frustracja, lęk, cierpienie – ćwiczenia dla personelu medycznego

Kontekst

Nasze szkolenie z zakresu komunikacji z pacjentem realizujemy najczęściej w następujących sytuacjach:

  • System Ochrony Zdrowia. Pacjenci codziennie doświadczają konsekwencji deficytowego charakteru Systemu Ochrony Zdrowia. Umowy na świadczenie usług, punkty i koszyki nie są i nigdy nie będą dostosowane do ich potrzeb. Personel medyczny znajduje się w takim miejscu systemu, w którym napięcie jest największe – tam, gdzie wymagania i oczekiwania pacjentów spotykają się z dostępnymi zasobami i możliwościami finansowymi. W trakcie szkolenia zwracamy szczególną uwagę na rozwój umiejętności komunikacyjnych, które pozwolą na efektywne funkcjonowanie w trudnych warunkach pracy w Ochronie Zdrowia.
  • Skargi i zażalenia. Nasze szkolenie realizujemy także, gdy w firmie pojawia się większa niż zazwyczaj ilość skarg i zażaleń formułowanych przez pacjentów. Kłótnie w rejestracji, nieporozumienia w gabinetach oraz opinie i komentarze na temat obsługi formułowane w poczekalni mają bezpośredni wpływ na ilość pacjentów placówki i jej reputację. W takich sytuacjach celem naszego szkolenia jest przede wszystkim rozwój umiejętności słuchania i radzenia sobie z obiekcjami i zastrzeżeniami.
  • Osoby bez doświadczenia w obsłudze pacjenta. Gdy w szkoleniu uczestniczą osoby, które dopiero rozpoczynają swoją pracę w obsłudze pacjenta – na sali szkoleniowej słyszymy proste błędy. Pojawiają się wypowiedzi zawierające dużą liczbę zaprzeczeń, konstrukcji warunkowych lub odwołań do przepisów i regulaminów. W takiej sytuacji w większym stopniu koncentrujemy się na wytrenowaniu najbardziej podstawowych umiejętności komunikacyjnych, eliminujemy „nie”, „niestety”, „ale”, „dlaczego”.
  • Utrata szansy sprzedaży kolejnej i dodatkowej. Zarządzanie placówką ochrony zdrowia jest nieodzownie związane z koniecznością utrzymania określonej liczby deklaracji i/lub sprzedaży usług. Coraz częściej Zakłady Opieki Zdrowotnej posiadają podobną infrastrukturę, sprzęt i specjalistów. Różnice pojawiają się w obszarze jakości obsługi pacjenta. W czasie szkolenia pomagamy w rozwoju umiejętności komunikacyjnych, które wspierają budowanie wizerunku i marki Państwa firmy.
Program

Wybrane zagadnienia, które realizujemy w trakcie szkolenia z zakresu komunikacji z pacjentem:

  • Nawiązywanie kontaktu. Zdarza się, że w trakcie szkolenia z personelem medycznym obserwujemy takie zachowania jak np. unikanie kontaktu wzrokowego, jednostajny ton głosu, usztywniona mimika twarzy czy bezosobowy styl wypowiadania się. W tej części szkolenia doskonalimy umiejętności, które mają wpływ na automatyczną ocenę, jaką formułują pacjenci na temat Państwa pracowników w ciągu pierwszy 20 s. kontaktu. Ten krótki czas, może przesądzić o tym czy zdobędą oni zaufanie rozmówców. Jeżeli zostaną zakwalifikowani, jako osoby dobre i empatyczne wszystko, co powiedzą będzie odbierane na poważnie i z szacunkiem.
  • Słuchanie małych historii Część uczestników naszych szkoleń praktycznie natychmiast po przywitaniu pacjenta rozpoczyna formułowanie dla niego możliwie największej ilości propozycji i rozwiązań. W takich sytuacjach pacjent najczęściej nie może przekazać im swojej „małej historii”. W konsekwencji rozmowa, która miała skończyć się bardzo szybko przeradza się w dyskusję na argumenty, a czasami kończy pretensjami i oskarżeniami. Trening umiejętności uważnego słuchania skoncentrowanego na rozwiązaniach pozwala uniknąć przedłużających się rozmów i umożliwia trafne formułowanie rozwiązań dopasowanych do potrzeb i oczekiwań pacjenta.
  • Rozpoznawanie i nazywanie uczuć i emocji pacjentów. Personel medyczny na co dzień ma kontakt z bardzo silnymi emocjami pacjentów. Brak miejsca w kolejce, przewlekły ból i cierpienie, poczucie bezradności, osamotnienia i niesprawiedliwości może zostać skwitowane krótkim „poproszę skierowanie”. W takich sytuacjach pacjenci najczęściej czują się nierozumiani, niesłuchani i lekceważeni a w konsekwencji denerwują się, rozpoczynają dyskusje bądź domagają się rozmowy z kierownikiem. Na tym etapie szkolenia zwracamy szczególną uwagę na rozpoznawanie i nazywanie stanów emocjonalnych pacjentów.
  • Formułowanie rozwiązań i/lub wykonywanie zabiegów. Najczęstszymi błędami popełnianymi na tym etapie obsługi są: przekazywanie pacjentowi niepełnej, niekonkretnej lub nieprawdziwej informacji. W trakcie symulacji rozmów i zabiegów zdarzają się sytuacje, w których pacjent jest zaskakiwany dotykiem lub ukłuciem, czasami w trakcie zabiegu towarzyszy mu wyłącznie cisza lub polecenie „proszę się nie bać”. W czasie zajęć pomagamy uczestnikom zmienić nawyki komunikacyjne w taki sposób, aby ich rozmówca z wyprzedzeniem dowiedział się, co go czeka oraz poczuł się na tyle bezpiecznie i komfortowo, na ile jest to możliwe.
  • Radzenie sobie z pretensjami, zastrzeżeniami i oskarżeniami. W trakcie zajęć często spotykamy się z pytaniami - jak poradzić sobie z „trudnym pacjentem”?. Nie wdrażamy standardów obsługi pacjenta w postaci skryptów rozmów w rozbiciu na kroki. Uważamy, że rozwiązaniem nie są procedury czy regułki tylko odpowiednio przygotowani ludzie. Dlatego na szkoleniu ćwiczymy z uczestnikami zastosowanie konkretnych umiejętności komunikacyjnych takich jak np.: parafraza, nazywanie potrzeb czy odzwierciedlanie.
  • Radzenie sobie w sytuacji kryzysowej (zagrożenie zdrowia i życia). Niektórzy uczestnicy naszych szkoleń podczas zajęć przywołują sytuacje, w których mieli do czynienia z pacjentem agresywnym, zagrażającym zdrowiu i życiu. Gdy stykamy się z groźbami, wulgaryzmami lub agresją fizyczną pojawia się duży stres. Nie ma czasu na zastanowienie się i przemyślane działanie. Cześć szkolenia z zakresu obsługi pacjenta przeznaczamy na rozwój umiejętności radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych.
  • Zakończenie rozmowy. Podczas symulacji i ćwiczeń uczymy zwrotów i wyrażeń, które gwarantują, że pacjent na zakończenie rozmowy otrzyma konkretną i pełna informację na temat dalszych kroków swojego postępowania.
Metody

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Analiza wypowiedzi

System Kodowania Wypowiedzi Whitefox powstał na podstawie analizy ponad 3000 transkrypcji nagranych w czasie sesji AC/DC ćwiczeń i symulacji. Obejmuje 152 formy językowe. W czasie zajęć ćwiczmy zwroty i wyrażenia, które wspierają zdobywanie informacji oraz budują poczucie bycia słuchanym i rozumianym. Uwrażliwiamy uczestników na słowa oraz konstrukcje gramatyczne, które wiążą się z wywoływaniem negatywnych emocji.

Analiza ekspresji mimicznych

Rozmowy w czasie obsługi pacjenta trwają zwykle od kilku sekund do kilku minut. W tak krótkich interakcjach społecznych nasza mimika ma jeszcze większe wpływ na emocje naszych rozmówców. W czasie szkolenie uczymy uczestników rozpoznawania 7 emocji podstawowych (radości, smutku, lęku, gniewu, zaskoczenia, pogardy i wstrętu) oraz ćwiczmy techniki monitorowania i kontrolowania własnej ekspresji mimicznej. Do ćwiczeń wykorzystujemy dedykowane rozpoznawaniu ekspresji twarzy programy komputerowe.

Psychologiczne modele rozwoju człowieka dorosłego

Whitefox specjalizuje się w analizie języka charakterystycznego dla poszczególnych etapów rozwoju człowieka dorosłego. Śledząc ulubione konstrukcje gramatyczne, zwroty i słowa opisujemy logikę działania osoby, z którą pracujemy. W czasie zajęć pomagamy uczestnikom odkryć na czym najczęściej koncentruje się ich uwaga, myśli, emocje i działania. Zauważenie i nazwanie preferowanych postaw i schematów działania jest najczęściej punktem wyjścia do przekroczenia wynikających z nich ograniczeń.

Trening zachowań

Szkolenie ma charakter praktyczny. Nie posługujemy się slajdami. Zajęcia polegają niemal wyłącznie na wykonywaniu ćwiczeń i symulacji. 100% ćwiczeń wykorzystywanych w czasie treningów osadzona jest w kontekście medycznym.

Read Details
admin 22 November 2017

Kreatywność

Dekonstrukcja założeń i nowe pomysły

Kreatywność i innowacje

Analogia, Losowość, Dekompozycja, Zmysły, Zespół

Kontekst

Szkolenie z zakresu kreatywności realizujemy w formie warsztatu (kontekst pracy uczestników) połączonego z treningiem umiejętności (ćwiczenie konkretnych technik myślenia kreatywnego).

  • Nowe produkty i usługi. Nasze szkolenie może zostać ukierunkowane na tworzenie i kreowanie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych. Zastosowane w tym wypadku ćwiczenia i techniki są powiązane bezpośrednio z konkretnymi produktami i/lub usługami stosowanymi przez klienta (ważna część warsztatu odbywa się w dziale R&D lub laboratoriach). Celem szkolenia staje się w tej sytuacji zburzenie starych założeń dotyczących rynku oraz wypracowanie nowych nieznanych jeszcze połączeń i kombinacji dostępnych technologii i zasobów.
  • Nowe strategie komunikacji i sprzedaży. Warsztat kreatywny może dotyczyć także wypracowania nowych strategii rywalizacji z konkurencją. Weryfikacji poddane zostają w tej sytuacji dotychczasowe formy i sposoby komunikacji z rynkiem oraz procesy sprzedaży i dystrybucji. Celem szkolenia staje się w tej sytuacji nazywanie szans rynkowych i możliwości, których nikt jeszcze nie odkrył lub zostały one przeoczone/zlekceważone.
  • Nowe formy organizacji. Celem szkolenia sprofilowanego na doskonalenie operacyjne jest wypracowanie innowacji z zakresu kluczowych dla firmy procesów biznesowych. Zastosowane ćwiczenia i techniki umożliwiają nazywanie i weryfikację kluczowych założeń, rutyn i zwyczajów organizacyjnych. Nowe spojrzenie pomaga odkryć i nazwać luki oraz możliwe do przeprowadzenia zmiany, które będą stanowiły istotną przewagę konkurencyjną.
  • Dekonstrukcja starych założeń. Zdarza się, że cel szkolenia z zakresu kreatywnych technik myślenia nie zostaje doprecyzowany. Uczestnicy oczekują w tej sytuacji inspiracji, nowego impulsu do pracy, chcą nauczyć się myśleć i działać poza szablonem, którym są już zmęczeni. W tym wypadku koncentrujemy się na ćwiczeniach i technikach, które w największym stopniu dekonstruują sposób myślenia i mogą być zastosowane w różnych kontekstach działania.
Program

W czasie szkolenia, niezależnie od jego ukierunkowania, wykorzystujemy ćwiczenia i techniki z następujących zakresów:

  • Analogie i metafory. Myślenie poprzez porównania i symulacje umożliwia odnalezienie rozwiązań, które choć zostały już zastosowane w innej dziedzinie/obszarze nie są jednak wykorzystywane do rozwiązania naszego problemu lub osiągnięcia celu, na którym nam zależy. (np. w sytuacji problemowej: P1. Wyobraź sobie, że problem z Twoim produktem jest jak fikcyjny problem X, P2. Wymyśl teraz fikcyjne rozwiązanie dla problemu X, P3. Jakie byłoby rzeczywiste rozwiązanie Twojego problemu jeśli poprzez analogię skorzystałbyś z pomysłu wykorzystanego w fikcyjnym rozwiązaniu problemu X, itd.),
  • Przypadek i losowość. (Alfabet, Słownik, itd.) – techniki z tego zakresu gwarantują budowanie szerokich/odległych skojarzeń, które są podstawą oryginalnych i innowacyjnych pomysłów,
  • Dekompozycja struktury. Dzielenie na składniki i elementy pomaga najczęściej w odnajdywaniu nowych niestandardowych połączeń, kombinacji i zestawień (Pytania Quintinialusa, Kwiat Lotosu, Morfologia atrybutów, cech, potrzeb, funkcji i procesów, itd.; np. P1. Wypisz wszystkie elementy składowe Twojego produktu, P2. Wypisz wszystkie możliwe rodzaje poszczególnych składowych, P3. Stwórz tabelę możliwych kombinacji i znajdź produkty, o których dotychczas nie pomyślałeś)
  • Zmysły. (mapy myśli, schematy i diagramy, dotyk, smak, ruch itd.) – techniki z tego zakresu rozszerzają logiczno-abstrakcyjną analizę sytuacji i poprzez użycie różnych modalności zmysłowych umożliwiają odnalezienie niedostrzeganych wcześniej związków i relacji (relacje między pojęcia vs relacje przestrzenne, itd.),
  • Burza mózgów. Techniki z tego zakresu ukierunkowane są na umiejętne wykorzystanie różnic w funkcjonowaniu naszych umysłów oraz dostępnych dla nich wiedzy i informacji (np. Reguła Aleksa Osborna – w pewnym momencie pracy grupy ilość pomysłów przechodzi w ich jakość, odwrotna burza mózgów (np. Co zrobić/zmienić aby klient na pewno nie kupił tego produktu? Zadając to pytanie dowiemy się najczęściej na czym klientowi zależy najbardziej).

Przytoczone powyżej przykłady są najprostszymi i najbardziej klasycznymi technikami kreatywnego myślenia. W czasie szkolenia uczymy rozwiązań, które choć wielokrotnie nie są bardziej złożone mają szersze i bardziej użyteczne zastosowanie.

Metody uzupełniające

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Historia rozwoju mowy i języka

Whitefox specjalizuje się w psychologii i filozofii języka – nazywanie i opisywanie form wypowiedzi za którymi kryją się myśli i założenia jest naszą pasją. Z perspektywy kreatywności szczególnie istotne naszym zdaniem są antropologiczne początki nazywania i myślenia. Uważamy, że język jest przede wszystkim narzędziem działania w świecie. Może być skuteczny lub nieskuteczny. Upieranie się, że mam rację, ponieważ to co mówię to prawda – może być wielokrotnie poważną barierą dla niestandardowego i oryginalnego myślenia. Przedstawiając Państwu początki rozwoju języka i mowy chcemy pokazać, że twórczość pojawia się tam, gdzie jest szacunek dla języków równoległych – w których to samo zjawisko opisywane jest z różnych perspektyw. Istotne jest jednak nie to kto ma rację, a co z tego wynika.

Zachodnia filozofia rewolucji naukowych

Arystoteles, Kopernik, Newton, Kant, Einstein – to przykłady największych umysłów, które zmieniły naszą kulturę i cywilizację. Każdy z nich miał odwagę spojrzeć na świat w nowy, obcy do innych sposób. Każdy z nich stworzył własny język i pojęcia, aby opisać to, co zauważył. W czasie szkolenia, zachowując zdrowe proporcje, co do porównań z umysłami gigantów, staramy się przedstawić (jako dodatkową inspirację) ich logikę i sposób działania, aby jak najwięcej nauczyć się od tych, którzy niewątpliwe są mistrzami zmiany i kreatywności.

Read Details
admin 22 November 2017

Wystąpienia publiczne

Budowanie marki i sprzedaż

Wystąpienia publiczne

500 najlepszych wystąpień TED, storytelling, 18 minut

Kontekst

Nasze szkolenie z zakresu wystąpień publicznych realizujemy najczęściej w następujących sytuacjach:

  • Targi i konferencje. Nasze szkolenie adresujemy do wszystkich osób, które po zakończeniu kolejnej konferencji czy targów zastanawiają się nad tym, czy zainwestowany czas i pieniądze przełożyły się na oczekiwane rezultaty. Poważne problemy pojawiają się wówczas, gdy uwaga tych osób skoncentrowana jest przede wszystkim na przygotowaniu „infrastruktury” tj. profesjonalnej prezentacji lub zaprojektowaniu wyróżniającego się stoiska wyposażonego w atrakcyjne gadżety. W czasie szkolenia doskonalimy umiejętność „mówienia do grupy osób” w taki sposób, aby po zakończeniu rozmów pojawił się konkretny zwrot z inwestycji – najlepiej w postaci zdobytych kontaktów i umówionych spotkań handlowych.
  • Eventy. Uczestnicy naszych szkoleń biorą udział w różnego rodzaju wydarzeniach, na których spotykają się z klientami, dostawcami i partnerami biznesowymi. Czasami wiąże się to z koniecznością, aby „powiedzieć kilka słów”. Wtedy najczęściej popełniamy proste błędy, opowiadamy banały, zanudzamy słuchaczy ofertą lub technicznymi szczegółami naszych produktów. Nasze działanie koncentruje się w takich sytuacjach na ćwiczeniu umiejętności przygotowania wystąpienia, które zaciekawi naszych odbiorców.
  • Spotkania firmowe. Zdarza się, że szkolenie jest dedykowane osobom, które odpowiadają za pracę innych osób. Zarówno menedżerowie, kierownicy projektów jak i przedstawiciele handlowi bywają postawieni przed koniecznością wygłoszenia krótszego bądź dłuższego wystąpienia do swoich pracowników lub zleceniobiorców. Jak omówić plan ważnego projektu? Jak przedstawić handlowcom nowe produkty? W czasie zajęć doskonalimy umiejętności, które mają kluczowe znaczenie w momentach, kiedy potrzebujemy skupić uwagę słuchaczy.
Program

Wybrane zagadnienia, które realizujemy w trakcie szkolenia z zakresu wystąpień publicznych:

  • Mówienie o sobie. Bardzo wielu z nas ma trudności z mówieniem o osobistych zainteresowaniach i doświadczeniach. Kiedy pojawia się stres, napięcie lub trema związane z wystąpieniem publicznym często wybór pada na „bezpieczne tematy” tj. omawianie profilu firmy, jej zakresu działania, katalogu produktów. Nie ryzykujemy i nie jesteśmy autentyczni - boimy się negatywnej oceny publiczności. Celem treningu jest zdobycie umiejętności przygotowania i wygłoszenia wystąpienia, które bezpośrednio nawiązuje do naszych wartości, postaw oraz pasji.
  • Opowiadanie historii. Badania neuropsychologów z wykorzystaniem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) oraz elektroencefalografu (EEG) wykazały, że gdy w rozmowie pojawia się opowieść - fale mózgowe odbiorców synchronizują się z falami mózgowymi nadawcy. Historie są z nami od początków naszej komunikacji, są starsze niż pismo. Ważna część szkolenia dotyczy rozwijania umiejętności konstruowania takiego przekazu, który ma potencjał uruchamiania „synchronizacji”.
  • Zadawanie pytań i odpowiadanie na pytania. W tej części szkolenia uczymy prowadzenia wystąpienia publicznego w formie zwyczajnej rozmowy. Pomagamy formułować pytania, które zaangażują uczestników w dyskusję oraz podpowiadamy jak komentować wypowiedzi słuchaczy. W czasie ćwiczeń i symulacji pokazujemy sposoby radzenia sobie z uwagami, „zaczepkami” i krytyką.
  • Nowość i zaskoczenie. Praktycznie wszyscy uczestnicy naszych szkoleń choć raz brali udział w konferencji czy targach. Zazwyczaj są w stanie przypomnieć sobie tylko kilka prezentacji. Pamiętają je, ponieważ nauczyli się w ich trakcie czegoś nowego lub coś ich zaskoczyło. W czasie treningu zwracamy szczególną uwagę na to, aby każde przygotowywane wystąpienie przekazywało nowe, nieznane i ciekawe dla odbiorców informacje.
  • Poczucie humoru. Najpopularniejsze wystąpienia na platformie TED osiągają oglądalność powyżej 10 mln odsłon. Jednym z kluczowych elementów, który łączy 500 najczęściej odtwarzanych prelekcji, jest humor. To dzięki niemu przekaz wydaje się nam świeży i nowatorski. W trakcie treningu podpowiadamy, jak stworzyć „luźną atmosferę” wystąpienia i zaplanować momenty rozbawienia słuchaczy.
  • 18 minut. Bardzo wielu z nas ma trudności z przedstawieniem swojej prezentacji w ustalonych ramach czasowych. Część z nas za każdym razem „rozgaduje się” i przedłuża powodując frustrację zarówno u organizatorów jak i następnych prelegentów. Część przyspiesza z każdym slajdem, kończy o wiele za szybko i zdziwiona nie wie, co zrobić. Celem treningu jest zdobycie umiejętności kontrolowania czasu swojej wypowiedzi zgodnie z ustalonym harmonogramem.
  • Zaangażowanie zmysłów Na tym etapie szkolenia doskonalimy wykorzystywanie różnych form prezentacji: od slajdów, multimediów i flipchart’a do rekwizytów angażujących zmysły słuchaczy. W czasie zajęć pokazujemy uczestnikom skutki i konsekwencje używania klasycznej prezentacji PowerPoint zawierającej tekst, zdjęcia, tabelki i wykresy.
Metody

W czasie szkolenia wykorzystujemy następujące metody i narzędzia:

Analiza wypowiedzi

System Kodowania Wypowiedzi Whitefox powstał na podstawie analizy ponad 3000 transkrypcji nagranych w czasie sesji AC/DC ćwiczeń i symulacji. Obejmuje 152 formy językowe. W czasie zajęć ćwiczmy zwroty i wyrażenia, które wspierają budowanie sympatii oraz powodują utrzymanie i skupienie uwagi słuchaczy. Zwracamy uwagę na słowa oraz konstrukcje gramatyczne, które w bezpośredni sposób wiążą się z wywoływaniem negatywnych emocji (awersja, niechęć, antypatia).

Analiza ekspresji mimicznych

W trakcie wystąpień publicznych naszą twarz obserwuje od kilkunastu do nawet ponad kilkuset osób. W czasie szkolenia uczymy uczestników rozpoznawania 7 emocji podstawowych (radości, smutku, lęku, gniewu, zaskoczenia, pogardy i wstrętu) oraz ćwiczmy techniki monitorowania i kontrolowania własnej ekspresji mimicznej. Do ćwiczeń wykorzystujemy dedykowane rozpoznawaniu ekspresji twarzy programy komputerowe.

Rozpoznawanie logiki działania odbiorców wystąpienia

Whitefox specjalizuje się w analizie języka charakterystycznego dla poszczególnych etapów rozwoju człowieka dorosłego. W trakcie zajęć uczymy rozpoznawać logikę działania odbiorców wystąpienia na podstawie tego, jak formułują oni pytania i jakich konstrukcji językowych, zwrotów i słów wówczas używają. Umożliwia to uniknięcie niepotrzebnych dyskusji i ułatwia formułowanie odpowiedzi i komentarzy.

Trening zachowań

Szkolenie ma charakter warsztatowy. Część wykładowa ograniczona jest do minimum. Nie posługujemy się slajdami. Zajęcia polegają niemal wyłącznie na wykonywaniu praktycznych ćwiczeń i symulacji. W części ćwiczeń wykorzystujemy nagrania wideo.

Read Details
admin 22 November 2017

Dealing with stress

Energy to work and focus of attention

Dealing with stress

fatigue, exhaustion, depression, outbursts of anger, silence

Context

We carry out our dealing with stress training in the following contexts:

  • Difficult working conditions. Stress is a generalised physiological reaction of the body to a situation of danger and/or overload. People assigned to the dealing with stress training are often exposed in their work to: performance of tasks requiring maximum attention for many hours a day and under time pressure; daily contacts with tens or hundreds of customers and colleagues; the need to deal with strong negative emotions of their interlocutors (anger, fear, sadness and suffering).
  • Managerial responsibility. Our training is particularly dedicated to managerial teams. Making decisions involving a risk that is difficult to determine and responsibility for the fate of others are one of the strongest stressors. The lack of ability to deal with the sense of threat and hostility from others leads to serious somatic (heart attack, stroke, cancer) and psychological diseases (depression, neurosis, empathy disorders: psychopathy, borderline, narcissism).
  • Problems with focusing attention. Sometimes, the reason why somebody applies for the dealing with stress training is the growing difficulty with focusing attention. Continuous irritation, dissipation of attention, exhaustion and fatigue are the first signs of burnout. The lack of knowledge and skills in dealing with these conditions may lead to consequences that are difficult to reverse.
  • Lateness, absence, medical leaves, mental problems. Serious difficulties in dealing with sadness, anger and anxiety are also manifested by frequent absence from work; officially, reasons for such absence are explained in very different ways; in practice, the employee, repeatedly and without previous arrangement, informs that, once again, he/she needs a holiday that he/she was unable to plan.
Programme

Modern psychology uses the term “hardiness”, i.e. psychological hardness. People who have this trait of character are typified by three skills: definition of personal goals that are important to them; naming and talking about their needs and emotions; and treating difficult events as opportunities and changes for development. During our trainings, we show exercises and methods that help discover own needs and motivations, deal with difficult emotions (anger, sadness, anxiety), and objectify specific events by referring them to a complex personal story.

Selected issues:

  • Stress and its consequences: theory. At the beginning of the training, participants are presented with theories and research on physiological and psychological stress. We particularly focus on presenting reasons and consequences of keeping the body in a state of increased readiness to defend. Understanding the dynamics of this process significantly helps in the proper performance of exercises, carried out later on during the course.
  • Evaluation of exhaustion. An important element of our training is also the evaluation of the degree of own exhaustion. Applied tests verify, among others, the number of finished and unfinished tasks and obligations; number of other promises made, but not fulfilled; number and scope of experienced conflicts; number of hours of sleep and its quality; number and quantity of meals consumed during the day. The identification of the factors that contribute the most to our overload and fatigue enable participants to build an individual stress reduction programme.
  • My narratives. When we experience difficulties, problems or crises, we create negative stories and histories about what happened and what will happen now. Conclusions of these stories are most often very similar: I am good for nothing (bad/guilty); others are good for nothing (they have hurt me); the world is a gloomy and hostile place (above, all, you have to think of yourself). During the training, we show exercises that de-construct these stories and enable to see your history as complex and complicated, where difficult experiences (suffering, harm, loneliness) mix with the experience of joy and closeness with others.
  • Optimism: exercises with STACs (Situation – Thought – Assessment – Consequences). During the training, we try to convince participants that optimism can be trained using very specific exercises. Our pessimistic attitude develops when people important to us tell us our success is a coincidence, concerns only one field and there is nothing in us that would make it happen again; but that each failure is only our fault, testifies to the fact that we will have difficulties in other matters as well and, generally, that this will not change. If we have experienced such “talks” from our parents and loved ones in childhood, we may become overly worried, afraid and anxious about everything in adulthood; we may have trouble sleeping and give up chances for success that are important to us. We will be less resistant to stress.
  • Exercises in mindfulness and focus of attention. Mindfulness training is the most important substantive basis of the entire training. We do not know a more effective method of reducing stress, although for some people, these exercises may seem a bit strange, sometimes incomprehensible. For this reason, our goal during the training is to familiarise participants solely with the basics of this method (the strategic meaning of “being here and now”) and carry out a few simple and understandable exercises.
Methods

During the training, we use the following methods and tools:

Psychological models of adult human development

The effectiveness of dealing with stress largely depends on the general logic of action we have adopted. The increased sense of danger and necessity of defence are usually experienced by “dependent” people who try to avoid, at any price, risk-related tasks; and by energetic and conscientious people who undertake too many tasks and, because of the pressure of events, are unable to be “here and now”: they are in a hurry and almost always feel guilty that they have not done so many things important for others. During the training, we enable tests and tasks that help determine participant’s preferred logic of action.

Exercises in narrative and cognitive-behavioural therapy

During the training, we use exercises that are applied at therapeutic workshops. However, we never ask participants to discuss their results in the group forum. Our goal is to train the ability to perform individual exercises, so that later they can repeat them themselves in a situation of difficulty and crisis.

Mindful exercises

The mindfulness training, developed by Jon Kabat-Zinn, has been helping people all over the world for more than 25 years to deal with daily difficulties and troubles. The effectiveness of this programme has been confirmed in a meta-analysis of 209 studies participated by 12,145 people. This method supports building and protecting your personal energy, motivation, involvement, and counteracts effects of stress, exhaustion and burnout.

In our work, we often use a tool referred to as “micro-break”. This is a moment of loneliness in which we can take a spontaneous or organised look at experienced emotions and thoughts. This is particularly important in a situation when the implementation of our professional tasks seems to go beyond our capabilities, and it is increasingly difficult for us to achieve set goals. This may be a signal that it is necessary to reformulate the assumptions we make and the ways we react. A regular micro-break enables us to learn about our goals and values, and helps us find a way to achieve them.

During our development activities, we advise different methods of using micro-breaks to the people we accompany.

Read Details