System Kodowania Ruchów Mimicznych został opublikowany przez Paula Ekmana i Wallace’a Friesena w pracy Facial Action Coding System: A Technique for the Measurement of Facial Movement w 1978 roku. Publikacja ta raz na zawsze zmieniła  współczesne myślenie o emocjach oraz podejście do ich rozpoznawania i badania. Kluczowym założeniem autorów systemu była potwierdzona empirycznie teza, że ludzkie emocje mają charakter wrodzony i uniwersalny, tzn. niezależenie od miejsca na ziemi ludzie, jako przedstawiciele jednego gatunku przeżywają emocje, które przejawiają się taką samą ekspresją mimiczną (przebadano osoby z różnych kręgów kulturowych, także takich, które nigdy wcześniej nie miały kontaktów z zachodnią cywilizacją). W ostatecznej wersji systemu Ekman wyróżnił 7 takich emocji, które nazwał podstawowymi. Są to: radość, smutek, zaskoczenie, strach, gniew, wstręt i pogarda.

Okazuje się, że niezależnie od tego jakim językiem mówimy i jakie normy zachowania wpojono nam w procesie wychowania wszyscy w podobny sposób się cieszymy, smucimy, gniewamy itd. Kolejne badania wykazały, że prawo uniwersalności emocji dotyczy także osób niewidomych od urodzenia, a nawet dzieci w łonie matki, u których ok. 6 miesiąca życia można zauważyć pierwsze ekspresji mimiczne radości i obrzydzenia. Fakt, że nasza twarz zdradza autentyczne emocje, a co za tym idzie intencje i nastawienia stał się niemal natychmiast przedmiotem szczególnego zainteresowania wszystkich profesjonalistów, których codzienna praca wiąże się w sposób bezpośredni z odczytywaniem ludzkich emocji (pracownicy działów marketingowych, personalnych, psycholodzy, policjanci, pracownicy agencji wywiadowczych). Z naszej perspektywy umiejętności związane z trafnym rozpoznawaniem stanów emocjonalnych innych osób będą miały krytyczne znaczenia dla wszystkich pracujących w sprzedaży, obsłudze klienta i oczywiście tych, których najważniejszą rolą jest kierowanie i zarządzanie innymi.

W czasie naszych szkoleń i treningów, zgodnie z wytycznymi Paula Ekmana, ćwiczymy cztery podstawowe umiejętności:

1. Uważności na pojawiające się w nas emocje zanim jeszcze zaczniemy coś mówi i robić,
2. Świadomej kontroli wyboru własnego zachowania, aby móc osiągnąć ważne dla nas cele bez krzywdzenia innych,
3. Rozpoznawania emocji u innych na podstawie subtelnych ruchów mięśni twarzy, postawy ciała i tonu głosu,
4. Ostrożności w wykorzystaniu zdobytych w ten sposób informacji dotyczących uczuć innych ludzi.

Do ćwiczeń i doskonalenia trafności odczytywania ekspresji mimicznej wykorzystujemy program komputerowy, który został opracowany na podstawie ręcznej analizy 10.000 zdjęć, przedstawiających w/w emocje. Aplikacja tworzy siatkę twarzy złożoną z 500 punktów kluczowych, które umożliwiają monitorowanie ruchów poszczególnych mięśni.

Radość 6 + 12

Action Unit 6: Uniesienie policzków; Action Unit 12: Uniesienie kącika ust

Ekspresja radości jest sygnałem, że przeżywamy przyjemność, rozbawienie, ulgę, spokój, satysfakcję, dumę lub ekscytację. Ciesząc się mówimy innym, że to, co się dzieje „jest dobre i zachęcamy ich do kontaktu z nami i bycia razem” (Paul Ekman). W naszej pracy spotykamy wiele zagniewanych, smutnych i przestraszonych osób. Na ich twarzach bardzo rzadko pojawia się radość. Nieustanne komunikowanie innym „jestem nieszczęśliwy, boję się, denerwujesz mnie, zaraz coś ci zrobię” powoduje, że nasi współpracownicy i pracownicy będą nas unikać – nie będą przekazywali informacji, nie będą mówili o problemach i pomysłach. Wiele osób z którymi pracujemy nie zdaje sobie sprawy jak wielki potencjał zawodowy ukryty jest w pracy, która daje satysfakcję i pozwala być „człowiekiem pogodnym”.